این بازیکن اسپانیایی پس از ۱۲ سال بازی در منچستریونایتد، به شکلی غم انگیز از این تیم جدا شد و به نظر نمی‌رسد پس از مدت ها بازی در بالاترین سطح فوتبال، حاضر باشد سطحش را پایین بیاورد.
بعد از اینکه تمام زندگی خود را برای منچستریونایتد گذاشتید کجا می‌توانید بروید؟ به نظر می‌رسد هیچ کجا و این نتیجه‌ای است که داوید دخئا به آن رسیده است.
خوان ماتا از فوتبال در ژاپن لذت می‌برد و دومین قهرمانی خود در لیگ را پس از جدایی از یونایتد در سال ۲۰۲۲ به دست آورده است در حالی که نمانیا ماتیچ که در همان تابستان که ماتا منچستریونایتد را ترک کرد از شیاطین سرخ جدا شد، بازیکن ثابت رن است و فصل گذشته را زیر نظر ژوزه مورینیو در رم بازی می‌کرد.
اما دخئا که دو سال از ماتا و ماتیچ کوچکتر است، از زمان جدایی ناگهانی و غم انگیزش از شیاطین سرخ در ماه ژوئن، بدون باشگاه بوده است.
یونایتد دلایل خود را داشت که نمی‌خواست با دروازه‌بانی ادامه دهد که نمی‌توانست بازی با توپی که فوتبال مدرن نیاز داشت را داشته باشد و به نظر می‌رسید که بهترین عملکرد خود را در بازی با توپ را دیگر مثل قبل ندارد. اما نحوه خروج او که پس از انصراف یونایتد از پیشنهاد قبلی خود برای قرارداد به او رخ داد، طعم تلخی را برجای گذاشت.
بسیاری از بازیکنان در موقعیت مشابه ممکن است انگیزه داشته باشند که به یک باشگاه رقیب بپیوندند و ثابت کنند که هنوز هم می‌توانند در بالاترین سطح بازی کنند، اما دخئا باشگاهی را پیدا نکرد که دوستش داشته باشد و چند ماه گذشته زندگی متفاوتی را با با ازگشت به شهر مادرید سپری کرده است.
ملی پوش سابق اسپانیا برای هر باشگاه سطح بالایی که به دنبال یک دروازه بان باتجربه در پنجره نقل و انتقالات ژانویه باشد، انتخابی واضح به نظر می‌رسد. اما آیا دخیا که مدت زیادی را برای یکی از بزرگترین باشگاه‌های جهان بازی کرده و یکی از بالاترین دستمزدهای جهان را دریافت کرده است، مایل به این کار خواهد بود؟
او هنوز هم بازیکنی است که خواهان زیادی داشته باشد حتی با وجود اینکه از زمان شکست فینال جام حذفی مقابل منچسترسیتی هنوز هیچ بازی انجام نداده است. او در فصل گذشته جایزه دستکش طلایی را به دلیل حفظ بیشترین کلین شیت در لیگ برتر دریافت کرد و سهم خود را در سیوهای مهم با سوم شدن یونایتد و رسیدن به دو فینال جام حذفی داخلی انجام داد.
خیلی‌ها معتقدند که باشگاه بهتر بود او را به جای جذب ۴۷ میلیون پوندی (۵۹ میلیون پوندی) آندره اونانا حفظ می‌کرد. اونانا در اولین فصل حضورش با اشتباهاتی که در دروازه مرتکب شد یک از عوامل اصلی ناکامی یونایتد در لیگ قهرمانان اروپا بود.
دخیا فصل گذشته خودش چند اشتباه بزرگ انجام داد که مهمترین آنها در شکست کابوس‌آمیز لیگ اروپا مقابل سویا بود، اما برای سال‌ها او مهمترین بازیکن یونایتد بود و جایزه بهترین بازیکن سال ۲۰۲۱ – ۲۰۲۲ را برای آمار خوبش را برای چهارم کسب کرد. او بیش از چهار سال شماره ۱ اسپانیا بود و در سال ۲۰۱۵ بشدت توجه و علاقه رئال مادرید را به خود جلب کرد، این انتقال تنها در روز آخر پنجره نقل و انتقالات با کاغذبازی نادرست منحل شد.
به گزارش اتلتیک، دخیا در طول تابستان پیشنهادات و پرس و جوهای متعددی از تیم‌های رده بالای اروپا (از جمله اینترمیلان) و همچنین تیم‌های نیمه پایین جدول دریافت کرد. اما او نمی‌توانست با یک حرکت موافقت کند و تمایلی به بازی برای تیمی نداشت که در انتهای لیگ رقابت می‌کرد.
حقوق هنگفت او را برای زندگی راحت آماده کرد
و یکی از موانع اصلی پیوستن او به تیمی سطح پایین تر، حقوق درخواستی او می‌باشد. دخیا به قدری برای یونایتد مهم تلقی می‌شد که در تابستان ۲۰۱۹ با ورود به آخرین سال قراردادش، او را به پردرآمدترین بازیکن خود تبدیل کردند و قراردادی خیره کننده به ارزش ۳۷۵ هزار پوند (۴۷۴ هزار دلار) در هفته به او دادند. کریستیانو رونالدو زمانی که در سال ۲۰۲۱ به یونایتد بازگشت، جای او را به عنوان پردرآمدترین بازیکن تیم گرفت، اما دخیا با رفتن فوق ستاره پرتغالی این موقعیت را دوباره به دست آورد.
حقوق او بسیار بیشتر از دیگر دروازه‌بان‌های لیگ بود. حقوق آلیسون بکر، شماره ۱ لیورپول، ۲۰۰ هزار پوند (۲۵۵ هزار دلار) در هفته گزارش شده است، در حالی که ادرسون از منچسترسیتی ۱۸۰ هزار پوند (۲۲۹ هزار دلار) در هفته است. تصور می‌شود که او تقریباً سه برابر تیبو کورتوا از رئال مادرید، تقریباً دو برابر مارک آندره تراشتگن از بارسلونا و کمی بیشتر از مانوئل نویر، کاپیتان بایرن مونیخ، دستمزد گرفته است.
دخیا تابستان گذشته مایل بود به پیشنهادات طرف‌های دیگر گوش دهد، اما حقوق هیچ‌کدام از آنها به چیزی که او در اولدترافورد به دست می‌آورد نزدیک نمی‌شد، درآمدی که تنها ۲۰ میلیون پوند (۲۵ میلیون دلار) در سال بود.
در واقع، دخیا از چهار سال آخر حضورش در یونایتد به تنهایی به اندازه کافی درآمد کسب کرد تا او و خانواده‌اش را برای زندگی آماده کند. همسر خواننده او ادورنه نیز یک سلبریتی پردرآمد و داور در برنامه تلویزیونی Spain’s Got Talent است. به طور خلاصه، هیچ انگیزه مالی برای دخیا برای ادامه فوتبال وجود ندارد.
دخیا بالاخره زمان برای گذراندن با خانواده‌اش پیدا کرد
در عوض، به نظر می‌رسد که دخیا از دوران دوری خود از فوتبال و از زندگی در اسپانیا لذت می‌برد، زیرا در سن ۲۰ سالگی به انگلیس نقل مکان کرد تا از اتلتیکو مادرید به یونایتد بپیوندد. او همچنین از گذراندن زمان طولانی با خانواده‌اش لذت می‌برد زیرا شریک طولانی‌مدت زندگی‌اش ادورنه، که او هشت سال با او بود و تابستان گذشته ازدواج کرد، به دلیل تعهدات شغلی‌اش تصمیم گرفت در مادرید زندگی کند و نه منچستر. او دختر خود را در سال ۲۰۲۱ در اسپانیا به دنیا آورد.
او در اینستاگرام ویدئوهایی از تمرینات دروازه بانی خود منتشر کرده است و گزارش شده است که در هفته چهار جلسه تمرین انجام می‌دهد تا در صورت رسیدن پیشنهاد مناسب، در آمادگی بدنی خود را حفظ کرده باشد. اما بالاتر از همه به نظر می‌رسد که او از اوقات فراغت خود لذت می‌برد.
او در این روزها خیلی پادل (Padel) بازی می‌کند، ورزش با راکت که به سرعت در حال محبوبیت است و ترکیبی از اسکواش و تنیس است، و تیم ورزش‌های الکترونیکی (eSports) خود به نام ربلز گیمینگ (Rebels Gaming) را اداره می‌کند.
دخیا در ماه اکتبر مدتی را در منچستر گذراند و با برونو فرناندز و سرخیو رگیلون برای شام بیرون رفت و همچنین برای تماشای تیم زنان یونایتد با پاری سن ژرمن به پاریس رفت. اقامت او در منچستر منجر به گمانه زنی‌هایی شد که او ممکن است به یونایتد بازگردد، اما یکی از دلایل اصلی بازگشت او به انگلیس انجام تعهداتش به عنوان یک مالیات دهنده بریتانیایی بود.
نزدیک شدن به بازنشستگی
در حالی که هنوز این شانس وجود دارد که دخیا بتواند پس از وقفه خود به بازی بازگردد، همانطور که ایسکو هم تیمی سابقش در تیم ملی اسپانیا در رئال بتیس انجام داد، به نظر می‌رسد او کم کم مسیر بازنشستگی را طی می‌کند.
او از زمان جدایی از یونایتد هیچ اظهارنظری در مورد آینده خود و هیچ مصاحبه‌ای با رسانه‌ها انجام نداده است. و او ایجنتی ندارد و در سال ۲۰۱۹ روابط خود را با خورخه مندز قطع کرد که شانس او را برای یافتن یک باشگاه جدید محدود می‌کند.
طبق گزارش خبرگزاری اتلتیک (The Athletic)، او تابستان گذشته به طور جدی به فکر بازنشستگی کامل از فوتبال بود و اگر در ژانویه امسال باشگاه مناسبی پیدا نکند، بعید به نظر می‌رسد که بتواند پس از بیش از یک سال دوری از فوتبال به بازی بازگردد.
در حالی که دیگر دروازه بانان بزرگ یونایتد پیتر اشمایکل و ادوین فن در سار به ترتیب تا ۳۹ و ۴۰ سالگی بازنشسته نشدند، به نظر می‌رسد به طور فزاینده‌ای محتمل است که دخیا در سن ۳۳ سالگی دستکش‌های خود را آویزان کند.
انتقاد بیش از حد در اسپانیا
این واقعیت که بازیکنی با استعداد و باتجربه مانند دخیا هنوز بدون باشگاه است، ممکن است برای بسیاری از افراد هدر رفتن یک بازیکن خوب به نظر برسد، اما نکته جالبی در این واقعیت وجود دارد که او از ورزشی فاصله می‌گیرد که در ۱۵ سال اخیر تمام زندگی‌اش را به خود اختصاص داده بود.
او اولین بازی خود را برای اتلتیکو مادرید در ۱۸ سالگی انجام داد و به سرعت دروازه بان شماره ۱ آنها شد. کمتر از دو سال بعد او به یونایتد نقل مکان کرد و وظیفه دلهره آور جانشینی ون در سار را بر عهده گرفت، کسی که چندین عنوان لیگ را با شیاطین سرخ کسب کرده بود و در سه فینال لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده بود.
دوره انطباق او چندان آسان نبود و هر اشتباهی که مرتکب می‌شد به شدت مورد بررسی قرار می‌گرفت و بسیاری از کارشناسان معتقد بودند که او فیزیک یا ذهنیت لازم برای موفقیت در انگلیس را ندارد. دخیا در نهایت ثابت کرد که منقدان اشتباه می‌کنند و اغلب ناجی یونایتد در سال‌های حضور در بحران‌های پس از بازنشستگی الکس فرگوسن (که برای او مانند یک شخصیت پدری بود) در سال ۲۰۱۳ بود.
اما پس از تسویه حساب با یونایتد، او به عنوان شماره ۱ اسپانیا فشار بیشتری را احساس کرد و جانشین یک قهرمان ملی مانند ایکر کاسیاس شد. دخیا زمانی که اسپانیا توسط ایتالیا از یورو ۲۰۱۶ حذف شد و در مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۱۸ شکست شرم آور روسیه را متحمل شد، مقصر شناخته شد.
او تبدیل به کیسه بوکس برای رسانه‌های اسپانیایی شد، تا جایی که لوئیس انریکه، مربی وقت تیم ملی، خبرنگاران را به دلیل انتقاد از او در سال ۲۰۲۰ مورد سرزنش قرار داد و گفت: “سرزنش دخیا تبدیل به یک عادت شده است، همه شما را تحریک می‌کند.”
آخرین فصل با یونایتد
دخیا از اکتبر ۲۰۲۰ برای اسپانیا بازی نکرده است و آخرین بار در نوامبر ۲۰۲۱ به تیم دعوت شد. اما بازی برای یونایتد به این معنی بود که او همیشه زیر ذره بین بود و آخرین دوره بازی به خصوص سخت بود زیرا او برای بازی کردن و بازی با توپ از عقب دچار ضعف بود. به نظر می‌رسید پس از یک اشتباه فاحش در مقابل برنتفورد، اعتماد به نفس خود را حتی با توپ در دستانش از دست داده است.
همه دروازه بان های سطح بالا باید پوست کلفتی داشته باشند، اما خودی‌های باشگاه می‌گویند که دخیا اینطوری بود که پس از یک اشتباه بزرگ گوشه گیر می‌شد و نمی‌توانست به این راحتی یک بازی بد را از پشت سر بگذارد. او فصل گذشته بارها در مورد انتقاد شدید قرار گرفت و در بازی با برنتفورد، سویا، وستهم و در فینال جام حذفی مقابل سیتی اشتباهات پرهزینه‌ای مرتکب شد.
او طبیعتاً از نحوه برخورد یونایتد با او در ماه ژوئن، که احتمالاً پس از ۱۲ سال خدمت، مانند خنجری به پشت بود، ویران شده بود، زمانی که بازیکنان بیرون زمین آنها را ناامید کرده بودند، بارها تیم را از بحران بیرون آورد. آیا جای تعجب است که او یک قدم به عقب برداشته است؟
یادآوری بر این که فوتبال همه چیز نیست
تصمیم دخیا برای نفس کشیدن و لذت بردن از آرامش و سکوت به دور از نور خیره کننده استادیم، یادآوری مفیدی است که فوتبال تنها چیزی نیست که در زندگی مهم است.
در حالی که دخیا آنقدر که دوست داشت افتخارات زیادی کسب نکرده است (یک لیگ برتر، یک جام حذفی، دو جام اتحادیه و یک لیگ اروپا)، او ۱۲ سال طاقت‌فرسا را صرف بازی‌های هفته به هفته برای بزرگترین باشگاه دنیا کرده است. دنیا، به ندرت به او اجازه می‌داد تا نفس بکشد. او ۵۴۵ بازی برای یونایتد انجام داد که بیش از هر دروازه بان دیگری در تاریخ باشگاه بود و ۱۹۰ گلی دریافت نکرد که این خود رکوردی دیگری است.
جای تعجب نیست که اوحاضر نیست از انتظارات خود کمی کوتاه بیاید تا به بازی ادامه دهد. اگر او تصمیم گرفته است از این طریق بازنشسته شود، فقط می‌توان برای او آرزو موفقیت کرد چراکه او کاملا شایسته آن است.
