این ملی پوش پرتغالی با ورودش به پاریس در تابستان سر و صدای زیادی به پا کرد، اما تاکنون تنها در یک بازی موفق به گلزنی شده و از ترکیب اصلی کنار گذاشته شده است.
بعد از اینکه اولین فصل حضورش در پاری سن ژرمن را پشت سر گذاشت، همه نگاه‌ها به این بود که چگونه لوئیز کامپوس یکی از باشگاه‌های بزرگ اروپا که از آن بسیار توقع می‌رود را بازسازی خواهد کرد. مشاور ارشد فوتبال باشگاه قهرمان لیگ فرانسه، کریستف گالتیه، سرمربی تیم را از سمتش برکنار کرد و نیمار را فروخت و در عین حال او مانعی برای جدایی لیونل مسی نشد.
پس از به خدمت گرفتن لوئیس انریکه، انتخاب چهارم او برای جانشینی گالتیه، کامپوس به دنبال جمع آوری تیمی جدید رفت. یکی از اولین اقدامات او جذب گونکالو راموس به صورت قرضی از بنفیکا با تعهد خرید بود. اگرچه آنها تابستان امسال یک سنت هم برای تیم پرتغالی نفرستادند، اما راموس در نهایت ۸۰ میلیون یورو برای پاریسی‌ها هزینه خواهد داشت.
در ظاهر، این تصمیم تا حدودی منطقی بود. پاری سن ژرمن در مورد آینده کیلیان امباپه مملو از ابهام بود، اما می‌دانست که مسی و نیمار در باشگاه نخواهند ماند. یک فوروارد (با هر سبک بازی) برای باشگاه لازم بود. با این حال، راموس تنها مهاجمی نبود که در پنجره نقل و انتقالات از در ورودی پارک دو پرنس عبور کرد.
از ۱۱ خریدی که کامپوس در یک دوره سه ماهه انجام داد ۶ بازیکن، هجومی بودند و در فصل ۲۴ – ۲۰۲۳ در اختیار لوئیس انریکه قرار می‌گیرند. این بازیکنان شامل ژاوی سیمونز نمی‌شود که بلافاصله به لایپزیگ قرض داده شد اما انتظار می‌رود در مرحله‌ای به این تیم بازگردد. این هم در نظر داشته باشید که امباپه در نهایت تصمیم به ماندن گرفت و ناگهان گزینه‌های هجومی کاملاً بد نبود.
یک بازیکن بالاخره مجبور می‌شد به یار جایگزین تبدیل شود و در حال حاضر به نظر می‌رسد، آن بازیکن راموس باشد. تعهد به پرداخت ۶۵ میلیون یورو اولیه (۵۷ میلیون پوند / ۷۰ میلیون دلار) در حال حاضر مانند یک بار مالی غیرضروری است که باید در ماه‌های آینده به آن پرداخته شود و نشانه آن است که پاری سن ژرمن علیرغم اینکه ادعا میکند عاقلانه‌تر خرج میکند، همچنان مستعد خرج‌های اشتباه و سرمایه گذاری بی پروا عجیب و غریب است. بهانه‌ای برای یافتن بهترین بازیکن برای تیم در جایی خارج از فرانسه.
خریدی که منطقی بود
در تابستان ۲۰۲۲، زمانی که پاری سن ژرمن لیست خرید‌های تابستانی خود را تهیه کرد، تعدادی نام‌های بزرگ در آن دیده می‌شد. برناردو سیلوا از منچسترسیتی ظاهرا یکی از آن بازیکنان بود. جانلوکا اسکاماکا هم در لیست خرید پاریسی‌ها قرار داشت که در نهایت به وستهام پیوست. با خروج هر دو بازیکن از دسترس، پاری سن ژرمن به راموس روی آورد.
و این خرید از بسیاری جهات منطقی بود، زیرا پاریسی‌ها به یک مهاجم مرکزی نیاز داشتند. با توجه به اینکه مسی و نیمار دیگر در تیم حضور ندارند، و امباپه اصرار دارد به جای اینکه خودش در پست بازی کند، یک شماره ۹ در کنارش بازی کند، راموس، جوانی ۲۱ ساله که در سایه داروین نونز برای بنفیکا فقط ۷ گل زده بود، سرمایه گذاری منطقی برای حال و آینده به نظر می‌رسید.
کامپوس که ارتباط عمیقی با فوتبال پرتغال داشت، برای انجام این انتقال اصرار داشت. اما هرگز محقق نشد و پاریسی‌ها در عوض هوگو اکیتیکه را خریدند، مهاجمی با استعداد اما خام که فصل قبل ۱۰ گل در لیگ ۱ برای ریمز به ثمر رسانده بود.
این مجموعه از وقایع در نهایت به نفع راموس شد. این مهاجم یک سال دیگر در کشورش پیشرفت کرد و ۲۷ گل به ثمر رساند، در لیگ برتر پرتغال در تعداد گل‌ها (غیر پنالتی) پیشتاز بود و میانگین تبدیل موقعیت به گل (xG) او ۰/۷۹ در ۹۰ دقیقه بدون احتساب پنالتی بود.
اما در جام جهانی بود که او واقعاً توجه‌ها را به خود جلب کرد. پرتغال در بازی یک هشتم نهایی خود با سوئیس در قطر، در اقدامی بحث برانگیز کاپیتان خود، کریستیانو رونالدو را که در مقابل دروازه موفق نبود رانیمکت نشین کرد. به جای او، راموس به میدان رفت در یکی از بهترین بازی‌های زندگی‌اش هت تریک کرد و یکی از گل‌های تورنمنت را در نزدیکی دروازه به ثمر رساند.
این نمایش او را به یکی از داغ ترین اهداف نقل و انتقالات سال ۲۰۲۳ تبدیل کرد. در مقاطع مختلف، منچستریونایتد، رئال مادرید و بایرن مونیخ همگی علاقه مند به جذب او بودند. با این حال، پاری سن ژرمن قبلاً کارهای اساسی را انجام داده بود و مشخص بود که تلاش دیگر باشگاه‌ها برای جذب گونکالو راموس موفق نخواهد بود.
شروع ضعیف
شروع فوتبال راموس در پاری سن ژرمن در بهترین حالت بی ثبات بوده است. اولین بازی کامل او، تساوی صفر بر صفر پاریسی‌ها با لوریان برای شروع فصل، با فرصت‌های از دست رفته و بازی ضعیف، خدشه‌دار شد. این مهاجم بهترین فرصت تیمش در آن بازی را به دست آورد، اما در دقیقه ۷۸ در گلزنی موفق نبود و نتوانست ۳ امتیاز مهم تیمش را تضمین کند.
او در بازی بعدی در ترکیب اصلی قرار گرفت. اما باز هم نتیجه یک تساوی دیگر بود که در آن نتوانست گلزنی کند. از آن زمان به بعد راموس دیگر در ترکیب اصلی جایی نداشته است. تنها گل‌های او با پیراهن پی اس جی در پیروزی ۴ بر صفر مقابل مارسی به ثمر رسیده است. در اولین دربی خود، این مهاجم پرتغالی جایگزین امباپه مصدوم شد و مسلماً در آن روز از کاپیتان فرانسه مؤثرتر بود و با گل زیبایی که به ثمر رساند و رقبای سرسخت و قدیمی پاریسی‌ها را شکست داد.
با این حال، این بازیکنی نیست که به طور کلی گل زدن را فراموش کرده باشد. راموس برای تیم ملی خود موثر بوده است و جای رونالدو (بازیکنی که زمانی جایگزینش می‌شد) را به خوبی و شاید عالی برای پرتغالی‌ها پر کرده است. او در دو بازی اخیر خود برای سلکائو سه بار گلزنی کرده است، و نشان داده که هنوز همان ستاره اروپا در شش ماه پیش و در جام جهانی است.
با این حال، با وجود این همه موفقیت با پیراهن تیم ملی، در گلزنی برای باشگاهش آنچنان موفق نبوده.
طبق گزارش سایت آمار و پیش بینی‌هاب فوتبال (FBRef)، راموس فقط ۳۱ درصد از شوت‌های خود را روی دروازه قرار داده است که این آمار او را در رتبه نوزدهم در میان مهاجمان لیگ ۱ قرار می دهد، در حالی که او همچنین کمی کمتر از میانگین گل در هر بازی خود عمل میکند. به نظر می‌رسد چیزی درست نیست.
رقابت با هم تیمی‌ها
دشواری‌های راموس با توجه با عمق و تعداد قابل توجه بازیکنان تیم، به ویژه در پست او، بیشتر هم شده. رابطه خوب لوئیز انریکه با مارکو آسنسیو، خریدی رایگان از رئال مادرید، به عنوان شماره ۹، به نظر می‌رسید که می‌تواند از دیگر گزینه‌های مهم پاری سن ژرمن در خط حمله پرده بردارد. اما زمانی که این بازیکن اسپانیایی مصدوم شد، یک شانس برای راموس به وجود آمد.
در ابتدا به نظر راموس فقط “یک جایگزین موفقتی” در غیاب آسنسیو باشد، اما او به سرعت خودش اثبات کرد و توانست جای آسنسیو را بگیرد. اکنون به نظر می رسد که راندال کولو موانی، پست مهاجم مرکزی را برای خود کرده باشد، و امباپه در یک بال و عثمان دمبله در سمت دیگر. و هنگامی که لوئیس انریکه ترکیب – ۲ – ۴- ۴ را اتخاد میکند (ترکیبی که او با شکل‌های مختلف، موفقیت آن را تجربه کرده است)، برادلی بارکولا و لی کانگ همیشه گزینه اول و جلوتر از راموس بوده‌اند.
و در حالی که هیچ یک از مهاجمان پاریسی واقعاً در خط حمله فوق‌العاده عمل نکرده‌اند، به نظر می‌رسد زوج کولو موانی و امباپه کارساز بوده است. البته بین این زوج تهاجمی “ارتباط فرانسوی” وجود دارد چراکه امباپه و کولو موانی ارتباط محکمی در خط حمله برای تیم ملی فرانسه ایجاد کرده‌اند و امباپه به صراحت اعلام کرد که می‌خواهد در کنار یک مهاجم مرکزی شناخته‌شده تر بازی کند.
علاوه بر این، کولو موانی کمی بیشتر از راموس برای این پست مناسب است. او راحت‌تر در نواحی کناری یا حملات از جناحین عمل میکند، در حالی که او همچنین یک پاسور تیز بین است. همچنین می‌تواند توپ را به خوبی کنترل کند و با توجه به جثه کوچکش از تعادل خوبی برخوردار است.
وقتی سرمربی تصمیم می‌گیرد یک بازیکن هجومی را به ترکیب اضافه کند، همه چیز برای راموس پیچیده تر می شود. این سیستم معمولاً مستلزم آن است که امباپه و کولو موانی دو نقش مرکزی را ایفا کنند، و چهار بازیکن خط هافبک را با وظیفه پوشش جناحین زمین تنها می‌گذرانند، ناحیه‌‌ای از زمین که راموس در آن چندان موفق نیست.
لوئیس انریکه البته دلیل کمی برای شکایت در مورد عمق تیمش خواهد داشت (و راموس به طور کامل دچار افت نشده است). اما، حداقل در حال حاضر، راموس می‌داند که گزینه اول انریکه در ترکیب اصلی نخواهد بود.
راموس در نقطه قوتش بازی نمی‌کند
نقطه مورد علاقه بسیاری از بازیکنان مهاجم، جایی در یک سوم پایانی حریف است. مثلا کیلیان امباپه، ترجیح می‌دهد در جناح چپ بازی کند، جایی که می‌تواند به ۱۸ قدم حریف وارد شود و با پای راست خوب شوت‌های خطرناکی بزند. یا مثلا محمد صلاح، درست مانند امباپه، اما در سمت راست. کریستیانو رونالدو معمولاً به سمت تیر دو می‌رود. ارلینگ هالند با قدرت بدنی بالا، قد بلند، مصمم بودن و شوت‌های مهلکش، در تمام محوطه جریمه خوب عمل میکند.
منطقه مورد علاقه راموس بسیار خاص است. او در واقع اغلب اوقات به یک شک گل به ثمر می‌رساند. از ۲۷ گل او در تمام رقابت‌ها در فصل گذشته، ۱۹ گل از داخل محوطه شش قدم به ثمر رسید. بخش بزرگی از آن این گل‌ها ناشی از حرکت پشت موافعان و شوت‌هایی آرام در فاصله بسیار نزدیک بوده است. این نوع حمله و سبک بازی او یک فرمول تقریباً عالی برای بنفیکا بود، که از سرعت و توانایی ارسال الکس گریمالدو برای یافتن راموس استفاده می‌کرد و راموس با همان استارت‌های معروفش مدافعان را جا می‌گذاشت و با دروازه بان تک به تک می‌شد. هت تریک راموس برای پرتغال مقابل سوئیس نیز به همین شکل بدست آمد.
راموس در پاریس از چنین بختی برخوردار نبوده، چراکه این سبکی نیست که پاری سن ژرمن حملاتش را شکل می‌دهد. به طور کلی، مدافع کناری در سمت چپ زمین، امباپه را پوشش می‌دهد و به ندرت از او خواسته می‌شود که جلو بیاید. و اگر فضایی در تیر یک وجود داشته باشد، امباپه باید از آن استفاده کند. آن استارت‌ها و سانترهایی که هدفشان راموس بود، تقریباً هرگز در پاری سن ژرمن برای او پیش نمی‌آید. به عبارت دیگر، فضایی که راموس در آن بیشترین تاثیر را دارد، به خاطر سبک بازی تیمش، در دسترس وی نیست.
لوئیس انریکه اعتراف کرده است که راموس همیشه بهترین بازیکن برای تیمش نبوده. او قبل از پیروزی اخیر پاری سن ژرمن مقابل تیم برست گفت: “او خیلی خوب حرکت میکند. درست است که ما تیمی نیستیم که سانترهای زیادی داشته باشیم، بنابراین شاید بهترین آمار او را نبینیم، اما او یک بازیکن برتر است که کار فوق العاده ای انجام می‌دهد.” به عبارت دیگر، مربی راموس در سنجیده ترین روش ممکن، اعتراف کرد که بازیکنی با چنین قیمت هنگفت، کاملا مناسب تیم نیست.
همه چیز از دست نرفته
اما راموس در این نبرد برای جایی در ترکیب اصلی، مزایای آشکاری نسبت به هم تیمی هایش دارد. یکی از ویژگی های بازی او که همیشه به نفع او خواهد بود، میزان کار دفاعی او است. او در تکل‌ها و دور کردن توپ از خطر در میان مهاجمان تیمش آمار بهتری دارد. علاوه بر این آمار کلی او در دفاع و نحوه بازی‌اش هنگام دفاع، ثابت میکند که راموس یک پرس‌کننده عالی در جلو است. برای تیم پاری سن ژرمن که دوست دارد توپ را پس بگیرد و ضد حملاتی سریع شروع کند، این یک ویژگی ارزشمند است.
راجر اشمیت، سرمربی بنفیکا در مصاحبه با اتلتیک گفت: “من گونکالو را دوست دارم، نه فقط به خاطر گلزنی اش. طرز فکر و رفتار او عالی است، او برای ما گل می‌زد، اما واقعا به کار سخت و دفاعی کمک می‌کرد و می‌داند چگونه با تیم بازی کند.”
نگاهی به هیت مپ و الگوی حرکتی او برای بنفیکا نیز نشان می‌دهد که پتانسیل کافی برای راموس وجود دارد که در عمق زمین (و حتی در یک سوم دفاعی) فرو رفته و به عنوان یک مهاجم بازیساز بازی کند. در اولین فصل حضورش در لیگ پرتغال، راموس اغلب به عنوان مهاجم دوم بازی می‌کرد، و اجمالی از نوع حرکت‌های سریع او از دفاع به حمله که پی اس جی بر آنها تکیه میکند، دیده می‌شد.
تمایل او به دادن پاس به عقب‌های سریع به هافبک‌های میانی (و سپس دویدن پشت سر مدافعان) می‌تواند هنگام ضد حمله پاریسی‌ها قدرت متفاوتی به تیم ارائه دهد.
اما شاید بارزترین مزیت او عدم کیفیت گلزنی در خط حمله پاری سن ژرمن باشد. از شش گزینه تهاجمی پاری سن ژرمن که در این تابستان به خدمت گرفتند، تنها دو نفر (کولو موانی و راموس) بیش از یک بار موفق به گلزنی شده‌اند. دمبله، گزینه اصلی در جناح راست، هنوز در این فصل گلزنی نکرده است. لی در دوره‌های کوتاه تاثیرگذار بوده است، اما در واقع یک مهاجم مرکزی نیست و به مراتب بیشتر یک بازیکن خلاق است.
این مطمئناً درها را برای راموس باز می‌گذارد تا در نهایت به این تیم بازگردد. شاید بهتر باشد که حرفی از قطعیت موفقیت یا عدم موفقیت راموس حرف بزنیم. اما اگر راموس باز هم از ۶ مهاجم دیگر تیم کمی ضعیف تر باشد ولی در پست خود (حداقل جایی که بازی داده می‌شود) بتواند گلزنی کند، کسی اعتراض نخواهد کرد.
