این بازیکن برزیلی نقش مهمی در تیم میکل آرتتا ایفا می‌کند، اما تردیدها در مورد اینکه آیا توپچی‌ها واقعا می‌توانند با او در خط حمله قهرمان لیگ شوند، وجود دارد.
در نیمه اول دربی شمال لندن ماه گذشته و در حالی که آرسنال به طور شایسته ۱ بر صفر جلو بود، گابریل ژسوس تصمیم گرفت توپ را از جیمز مدیسون را در کنار محوطه جریمه تاتنهام برباید. مهاجم توپچی‌ها با گوگلیلمو ویکاریو تک به تک شد، اما توپ را به بالای دروازه فرستاد.
می‌توان گفت این لحظه کلیدی این بازی بود که در نهایت با تساوی ۲ بر ۲ به پایان رسید. مطمئناً، اگر آرسنال در آن زمان به گل‌های خود می‌افزود، در موقعیتی عالی برای ادامه بازی و بردن آن قرار می‌گرفت. البته، هرگز به طور قطع نمی‌توان این را پیش‌بینی کرد، اما از این واقعیت که ژسوس فرصتی عالی برای برد تیم آرسنال را از دست داد، غیر قابل گذشت است.
این فرصت گلی بود که خود او خلق کرده بود، اما از نظر بسیاری از افراد حاظر در ورزشگاه، از جمله برخی از هواداران نگران آرسنال، این حرکت کل سبک بازی ژسوس را خلاصه کرد: سعی و تلاش بالا، اما ضعیف در تمام کنندگی.
استیو نیکول، کارشناس شبکه ورزشی ای اس پی ان (ESPN) در آن زمان گفت: “[ارلینگ] هالند این شانس را از دست نمی‌داد؛ این تفاوت بین آن دو است. اگر هالند بود، آن توپ وارد دروازه شده بود. ژسوس اصلا نباید کاری را که در آنجا انجام داد انجام می‌داد. شوتی وحشتناک، او به اندازه کافی خوب نیست.”
این ارزیابی ممکن است صریح باشد، و مقایسه ژسوس با هالند کمی ناعادلانه است، با توجه به اینکه مهاجم نروژی، شماره ۹ بسیار متفاوتی است، اما نیکول مطمئناً تنها فردی نیست که معتقد است ژسوس به اندازه کافی خوب نیست که بتواند رهبری خط حمله تیمی را که آرزوی قهرمانی در لیگ جزیره را دارد، به عهده بگیرد.
یک تیم قهرمان لیگ نیازی به شماره ۹ پرکار ندارد
با این حال، شایان ذکر است که داشتن یک مهاجم مرکزی پرکار شرط لازم برای یک تیم قهرمان نیست. اریک کانتونا در طول اوج حضورش در منچستریونایتد و در لیگ برتر، هرگز بیش از ۱۸ بار در یک فصل گلزنی نکرد، در حالی که فرانک لمپارد، یک هافبک مرکزی، قابل اعتمادترین منبع گل در اولین تیم فوق العاده ژوزه مورینیو در چلسی بود.
حتی در تیم‌هایی مانند منچستر سیتی، تیمی که سرخیو آگوئرو نقش خود را در موفقیت سیتیزن‌ها به خصوص در به یاد ماندنی ترین روز پایانی فصل ۲۰۱۱ – ۲۰۱۲ به عنوان یک تیم بزرگ ایفا کرد، و هالند که رکورد گلزنی را در یک فصل شکست، بیش از حد به یک مهاجم متکی نبودند. یحیی توره (۲۰ گل)، ایلکای گوندوغان (۱۳ گل) و کوین دی بروین (۱۵) همگی بازیکنانی بودند که برای منچسترسیتی گلزنی می‌کردند و مهاجمان این تیم تنها منبع گلزنی سیتیزن‌ها نبودند.
تقسیم وظایف گلزنی
و مطمئناً شباهت‌هایی بین آرسنال میکل آرتتا و دوران موفقیت قبل از هالند در سیتی وجود دارد، که با توجه به اینکه این مربی اسپانیایی به مدت سه سال زیر نظر پپ گواردیولا بازی کرد، تعجب آور نیست. قطعا آرسنال نیز باید مانند من سیتی سال ۲۰۱۲ وظایف گلزنی را تقسیم کند.
علاوه بر ژسوس (۱۱ گل)، بوکایو ساکا (۱۴ گل)، مارتین اودگارد و گابریل مارتینلی (هر دو ۱۵ گل) همگی در فصل گذشته در تعداد گل دو رقمی شدند و این یکی از دلایل اصلی آن که توپچی‌ها به پدیده لیگ و مدعی غیر قابل انتظار قهرمانی تبدیل شدند.
همچنین اگر ژسوس به دلیل مصدومیت زانو در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر به مدت ۴ ماه از میادین دور نمی‌شد، به احتمال زیاد گل‌های بیشتری به ثمر می‌رساند.
ژسوس در فصل گذشته چقدر بد بود؟
وقتی که خرید ۴۵ میلیون پوندی (۵۵ میلیون دلاری) توپچی‌ها در دسامبر گذشته بشدت افت کرد و بیشتر بازی‌ها را از روی نیمکت دنبال می‌‌کرد، نگرانی کادر فنی آرسنال بیشتر شد. ترس آنها از این بود که شانس قهرمانی آرسنال بدون بازیکنی که آرتتا اخیراً مدعی بود پس از ورودش از سیتی در تابستان ۲۰۲۲ “دنیای ما را تغییر داده” از بین برود. تاثیر او به همان اندازه که لحظه‌ای بود، غیرقابل انکار هم بود. ژسوس در هشت بازی اول خود در لیگ برتر پنج گل زد و سه پاس گل نیز به نام خود به ثبت رساند.
اما نباید فراموش کرد که غیبت اجباری او همان فاجعه‌ای نبود که خیلی‌ها پیش بینی می‌کردند. مشخص است که آرسنال از حضور او در بازی‌ها بیشتر از یک مهاجم مصدوم استفاده می‌برد. اما وقتی او مصدوم شد، آرسنال پنج امتیاز با سیتی در صدر جدول فاصله داشت و وقتی او بازگشت، این برتری همچنان دست نخورده بود.
پس مصدومیت او هیچ تاثیر مخربی مانند ویلیام سالیبا بر شانس قهرمانی توپچی‌ها نداشت. آرسنال همچنان در حمله قدرت کافی برای جایگزینی گابریل ژسوس داشت، اما آنها بدون مدافع میانی فرانسوی خود ضرر بیشتری متحمل شدند.
“من نگران نکتیا و ژسوس هستم”
در نتیجه، در طول تابستان از مدیران آرسنال خواسته شد تا برای به خدمت گرفتن یک گلزن اثبات شده اقدام کنند. پل مرسون و گری نویل در میان آنهایی بودند که این سوال را مطرح کردند که آیا توپچی‌ها واقعا می‌توانند با ژسوس و ادی نکتیا به عنوان تنها گزینه هایشان برای رهبری خط حمله، قهرمان لیگ شوند.
نویل در پادکست استیک تو فوتبال (Stick to Football) خود گفت: “این تنها شک من است. اگر آنها یک هالند داشتند، اگر یک [هری] کین داشتند، من می‌گفتم این آرسنال است که می‌تواند با آماده نگه داشتن سالیبا، گابریل و دکلان رایس مدعی جدی قهرمانی لیگ باشد. اما صادقانه بگویم، من نگران نکتیا و عیسی هستم. آنها ثبات ندارند.”
همانطور که آمار نشان می دهد ژسوس اصلا در مقابل دروازه مطمئن نشان نداده.
او در ۳۲ بازی برای آرسنال تنها ۱۲ گل به ثمر رسانده است و آنچه قابل توجه می‌باشد میزان ۱۴/۳ درصدی تبدیل شوت به گل او است که نه تنها بسیار پایین تر از هالند (۲۸/۴ درصد) است، بلکه از مهاجمانی مانند کالوم ویلسون (۲۵ درصد) و ایوان تونی (۲۱/۳ درصد) نیز کمتر است. میزان “تبدیل فرصت‌های بزرگ به گل” او (۳۹/۳ درصد) نیز به طور قابل توجهی کمتر از همان بازیکنان است.
“دیوونه شدم”
البته، ما مدتهاست می‌دانیم که ژسوس یک تمام کننده قابل اطمینان نیست. او در چهار سال گذشته فقط یک بار برای برزیل گلزنی کرده است، در حالی که در شش فصل حضور در سیتی، فقط دو بار در لیگ آمار گلش دو رقمی شد، در فصل ۱۸ – ۲۰۱۷ (۱۳ گل) و ۲۰۱۹ – ۲۰ (۱۴ گل). او همچنین هرگز بیش از ۲۱ بازی در ترکیب اصلی قرار نگرفت، فقط به این دلیل که گواردیولا به او برای هدایت خط حمله اعتماد نداشت و در نهایت او را بیشتر به عنوان وینگر بازی می‌داد.
در واقع، ژسوس در جریان مذاکرات نقل و انتقالات خود با آرتتا و ادو به صراحت اعلام کرد که تنها در صورتی به آرسنال می‌رود که از او به عنوان یک مهاجم مرکزی استفاده شود، زیرا از کمبود فرصت‌هایش در ورزشگاه اتحاد به شدت ناامید شده است.
او همچنین اعتراف کرد که تا آنجایی که به او مربوط می‌شود، نقطه بی‌بازگشت زمانی بود که گواردیولا ترجیح داد اولکساندر زینچنکو را به‌عنوان یک مهاجم کاذب در جدال لیگ قهرمانان اروپا با پاری سن ژرمن به جای انتخاب او در خط حمله، به خدمت بگیرد.
ژسوس در مصاحبه با دنیلسون شو (The Denilson Show) گفت: “دو ساعت قبل از بازی، صحبت تیمی وجود دارد، تیم غذا می‌خورد، ۳۰ دقیقه استراحت می‌کند و به بازی می رود. او به تیم گفت… من حتی غذا هم نخوردم. من مستقیم به اتاق رفتم و گریه کردم. به مادرم زنگ زدم تا صحبت کنم. به او گفتم می‌خواهم بروم. می‌خوام به خانه برم، زیرا گواردیولا او [زینچنکو] را برداشت ولی من را بر نداشت. او یک دفاع چپ را جای مهاجم بازی داد من دیوانه شدم.”
ژسوس به بهترین شکل ممکن پاسخ داد و وقتی از روی نیمکت به زمین آمد یک گل به ثمر برساند و گل دیگری خلق کند، و نتیجه ۱ بر صفر به سود پاری سن ژرمن را به ۲ بر ۱ به نفع سیتیزن‌ها تبدیل کرد. اما او تصمیم خود گرفته بود.
با این حال، گواردیولا هیچ ابایی از اجازه دادن به ژسوس برای ترک تیم نداشت، و اینطور نیست که او اکنون از این تصمیم پشیمان باشد، با توجه به اینکه هالند ماشین گلزنی است که سیتی نداشت، علاوه برا این، خولیان آلوارز نشان داده است که به اندازه ژسوس همه کاره و سخت کوش بوده یک تهدید گلزنی بهتر است.
“کاری که او انجام می‌دهد بر همه تاثیر می‌گذارد”
اما این بدان معنا نیست که آرسنال با خرید ژسوس اشتباه می‌‌کرد. همانطور که مرسون در این مورد می‌گوید، این بازیکن برزیلی می‌تواند در نهایت تبدیل به روبرتو فیرمینو توپچی‌ها شود، شماره ۹ بسیار سخت کوش و باهوشی که هرگز در لیورپول آنقدر گلزنی نکرد، اما همچنان در موفقیت این تیم زیر نظر یورگن کلوپ سهم زیادی داشت.
تیری آنری، اسطوره آرسنال سال گذشته در گفتگو با سی بی اس اسپورتس (CBS Sports) اذعان کرد: “آیا او بازیکنی خواهد بود که ۲۵ – ۳۰ گل بزند؟ نه. اما کاری که او انجام می‌دهد بر همه [بازیکنان] تاثیر می‌گذارد علاوه بر این آرسنال بازیکنانی مانند گابریل مارتینلی و بوکایو ساکا را دارد که می‌توانند معجزه کنند.”
آرتتا همچنین توضیح داده است که ژسوس، با ایجاد مزاحمت‌های مداوم و آزار مدافعان، نوعی هرج و مرج در خط دفاع حریف ایجاد می‌کند که او واقعا از آن راضی است. این مربی در اوایل این فصل به خبرنگاران گفت: “بدیهی است که او با نحوه بازی خود توجه زیادی را از سوی مدافعان حریفان به خود جلب و برای دیگران فضا ایجاد می‌کند. این یک ویژگی بزرگ اوست.”
و او خیلی ویژگی‌های دیگری هم دارد. ژسوس همانطور که خودش می‌گوید، ” انعطاف‌پذیری برای بازی در هر سه پست خط حمله را دارد” و می‌تواند در جناح راست در دیدار مهم آخر هفته لیگ برتر با چلسی در استمفورد بریج به میدان برود. از این نظر، ارزش او برای آرتتا و تیمش بسیار فراتر از درصد تبدیل شوت به گل او است.
ژسوس یک گلزن تمام عیار نیست و هرگز نخواهد بود. تمام کنندگی او واقعا “به اندازه کافی خوب” نیست. اما این بدان معنا نیست که ژسوس در کل به اندازه کافی خوب نیست تا بتواند نقشی کلیدی در دستیابی آرسنال به هدف نهایی خود یعنی اولین قهرمانی لیگ از سال ۲۰۰۴ داشته باشد.
