صعود جان‌سخت‌ها به مرحله نیمه نهایی، خداحافظی تلخ برزیل با جام جهانی ۲۰۲۲ قطر

مقدمه

فوتبال گاهی می‌تواند بی رحم باشد. به ویژه در بازی جمعه شب بین کرواسی و برزیل که نتیجه آن با ضربات پنالتی مشخص شد.

پس از پایان بازی، در میان هیاهوهای طرفداران برزیل یک شعار بیشتر از همه شنیده: “نیمار اینجاست!” و او آنجا بود، چند دقیقه بعد از پایان همه چیز هنوز در زمین بود، در حالی که سرش را میانه دستانش گرفته و اشک روی صورتش جاری بود.

برزیل از جام جهانی در حالی حذف شد که همیشه به نظر می‌رسید از مدعیان قهرمانی آن بوده است. برزیل تیمی است که در این بازی و اغلب بازی‌های قبلش تیمی در نظر گرفته می‌شود که پیروز میدان باشد. اما این امر برای تیم ملی کرواسی اهمیتی نداشت.

اگر این بازی را مانند داستان داوود پیامبر و جالوت بدانیم، قطعا برزیل جالوت و ضربات پنالتی و گل تساوی شطرنجی‌ها، سنگ کرواسی خواهد بود. آن‌ها سلسائو قدرتمند را به ضربات پنالتی کشاندند و از آنجا بازی را در اختیار گرفتند. در آخر با از دست دادن پنالتی توسط رودریگو که باعث فروپاشی تیمش شد، کرواسی برای بار دیگر به مرحله یک چهارم نهایی صعود کرد.

و این همان چیزی بود که در بازی برزیل دیده شد: یک فروپاشی. به نظر می‌رسید برزیل به لطف گل گل تعیین کننده نیمار در وقت اضافه برد خود را تضمین کرده بود. اما سرنوشت بازی به شکلی متفاوت رقم خورد.

برونو پتکوویچ در دقیقه ۱۱۶ گلزنی کرد و بعد از آن همه چیز برای برزیل چه در بازی و چه در جام جهانی به هم خورد.

کرواسی به مرحله بعد صعود کرد. این تیم دوباره توانست به یک چهارم نهایی برسد و بر خلاف پیش‌بینی‌ها یک تیم قدرتمند از خود نشان داده. حالا تیم ملی آرژانتین در انتظار تیمی است که بهتر از هر کس دیگری در این سیاره می‌داند چگونه در چنین بازی‌هایی پیروز شود. شطرنجی‌ها منتظر می‌مانند و منتظر می‌مانند و سپس ضربه می‌زنند. آن‌ها تیم‌ها را به وقت‌های اضافه می‌برند و در نهایت آنها را از رقابت حذف می‌کنند.

لوکا مودریچ، بازیکنی تمام نشدنی

در توصیف او می‌توان فقط یک کلمه به کار برد: خاص، فقط خاص
اگر این آخرین جام جهانی او باشد و، راستش را بخواهیم بگوییم احتمالاً اینطور خواهد بود، تا بدین جای کار تورنمنتی عالی را پشت سر گذاشته.
علیرغم اینکه او شبیه مردی به نظر می‌رسید که از آواز قو خود در استادیوم شهر آموزش لذت می‌برد. مودریچ همچنان مودریچ است. او واقعا معرکه است.

او کاملاً این بازی را کنترل کرد و هر طور که می خواست آن را شروع  و متوقف می کرد. توانایی او در دستکاری فضاهای تنگ بسیار عالی است. حتی در ۳۷ سالگی، مودریچ به سادگی می تواند هر کاری که می خواهد در زمین انجام دهد.

او این کار را در بخش های بزرگ این مسابقه انجام داد و به طور کامل نحوه بازی را دیکته کرد. او اکنون آنقدر این کار را انجام داده است که دیگر جای تعجب نیست، حتی بسیاری از بازیکنان دیگر هم سن او تا کنون سرعت خود را از دست داده‌‌اند.

به همین دلیل است که از او به عنوان یکی از اسطوره‌های بزرگ فوتبال نام می‌برند.

دومینیک لیواکوویچ: دیوار کروات

شاید بسیاری از مربیان دیگر جای دالیچ بودند او را حتی به جام جهانی نیز دعوت نمی‌کردند. اما لیواکوویچ اینجاست و در با هر بازی تاریخ می‌سازد.

تاریخ سازی او از بازی مرحله یک هشتم نهایی مقابل ژاپن آغاز شد. لیواکوویچ در آن مسابقه سه پنالتی از چهار پنالتی ژاپن را مهار کرد. و حالا در روز جمعه مقابل برزیل آمادگی خوب خود را همچنان حفظ کرد و این بازیکن تیم دیناموزاگرب همچنان جایگاه خود را در تاریخ جام جهانی تثبت می‌کند.

او در طول ۱۲۰ دقیقه ۱۱ سیو انجام داد و یک عملکرد تکرار نشدنی از خود به جا گذاشت. با افزایش فشار برزیل، لیواکوویچ همیشه آماده بود تا اوضاع را تحت کنترل خود درآورد و به کرواسی شتاب بیشتری بدهد.

با این حال، برزیل در نهایت گل زد. لیواکویچ پس از دریافت گل دستش را بالا برد که انگار می‌گوید تا حدی مقصر بوده است. با این حال، هیچ کس نمی‌توانست او را سرزنش کند، و اگر کسی به اندازه کافی احمق بود و او را سرزنش می‌کرد، می‌دید که لیواکوویچ در ضربات پنالتی خوب عمل کرده و به صعود تیمش کمک کرد‌.

گرچه ضربه پنالتی رودریگو چندان جالب نبود، اما لیواکوویچ به زیبایی آن را مهار کرد. این مهار او به تیمش اعتماد به نفس داد و دلهره‌ای شدید در تیم برزیل ایجاد که آن‌ها هرگز نتوانست آن را کنترل کنند و به خود بیایند.

طرفداران فوتبال، بشدت عاشق این هستند که بازیکنان نچندان سرنشناس به یکباره بدرخشند. لیواکوویچ نیز از همین دسته بازیکنان نچندان مطرح بود؛ البته تا قبل از این بازی. این گلر بلند قامت تاثیر بسزایی در کسب این نتیجه برای تیم ملی کرواسی گذاشت و بدون شک خواهیم دید که پس از این تورنومنت او احتمالا به تیم‌های بزرگی خواهد پیوست.

برونو پتکوویچ، ناجی کرواسی

آیا یک بازیکن می‌توانی گل بزرگتری از این بزند؟

وقت اضافه، بازی حذفی جام جهانی مقابل برزیل، تیم تو عقب افتاده و به چیزی، هر چیزی برای زنده نگه داشتن بازی نیاز دارد.

بدون شک این بزرگترین گل زندگی برونو پتکوویچ بود، شوتی که هیچ کس توقع آن را نداشت.

برزیل در اکثر زمان بازی به راحتی توپ و میدان را در اختیار می‌گرفت. سلسائو پیشتاز بود و به سوی یک پیروزی اجتناب ناپذیر دیگر حرکت می‌کرد که در نهایت آنقدرها هم اجتناب ناپذیر نبود. اما برزیل کمی غفلت کرد و پتکوویچ نیز از آن نهایت استفاده را برد.

این گل به طور مستقیم منجر به صعود کرواسی نشد، آن‌ها هنوز برای صعود به پنالتی نیاز داشتند، اما این گل عملاً بازی را تمام کرد. شیرازه تیم برزیل پس از این گل از هم پاشید.

پتکوویچ شایسته این گل بود. در لحظات محدودی که برای تصمیم گیری داشت، توپ را نگه داشت و شجاعت نشان داد. با این حال، برای ۱۱۶ دقیقه، احساس می‌کردیم هرگز گلی به ثمر نمی‌رسد، اما وقتی این اتفاق افتاد، عحب گلی بود!

نفرین نیمار در جام جهانی

بازی جمعه شب همه حرف ها را در مورد نیمار نخواهد زد. او بازیکنی بسیار بزرگ خواهد ماند.

برای چند دقیقه، به نظر می‌رسید که او بالاخره آن گل مهم و تاریخ سازش را در جام جهانی به ثمر رسانده. تا این گل، تنها لحظه‌ای که از او در جام‌های جهانی در ذهن داشتیم صحنه‌ای بود که در سال ۲۰۱۴ پس از مصدومیت با چشمانی گریان زمین را ترک می‌کرد.

اما ۸ سال بعد دوباره این اتفاق افتاد. فوتبال چقدر می‌تواند بی رحم باشد؟

او حتی به خاطر گل نشدن پنالتی مارکینیوش و رودریگو هرگز نتوانست یک پنالتی بزند. او فقط می‌توانست تماشا کند که همه چیز دوباره برای او در جام جهانی تمام می‌شد.

به نظر می‌رسید که این بازی، فوتبال ملی او را متمایز می‌کند. گامی دیگر به سوی شکوه و جایگیری شایسته در میان بزرگان فوتبال برزیل. در عوض، آن شب بیشتر شبیه به سال ۲۰۱۴ بود: ناراحتی و شکست بیشتر در زیر درخشان‌ترین چراغ‌ها برای بازیکنی که لیاقت خیلی بهتری را داشت.

تصمیمات سوال برانگیز تیته

سرمربی برزیل در مورد این بازی با سوالات زیادی روبرو خواهد شد.

از تعویض‌های او گرفته تا انتخاب پنالتی‌زن‌ها، به نظر می‌رسید تیته در همه چیز مرتکب اشتباه شده است.

برزیل با ترکیب اصلی خود ترجیح می‌داد که کنترل خط میانی را واگذار کند تا هنگام حمله بسیار پرشمار تر از مدافعان کرواسی باشد. اما  این تاکتیک موفق عمل نکرد. زوج خط حمله برزیل مانند دیگر تیم‌ها، برای غلبه بر سه مدافع تیم کرواسی، به سختی افتاده بود. بنابراین، حمله برزیل هیچگاه کامل نمی‌شد و توپ هرگز به شکلی تاثیرگذار از عقب به جلو نمی‌رفت.

تیته هرگز تاکتیکش را با این وضع سازگار نکرد. در عوض، او ترجیح داد مهاجمان را پشت سر هم به سمت دفاع حریف بفرستد تا آنها نیز به همان سرنوشت دچار شوند. آنتونی، رودریگو، ریچارلیسون، پدرو، رافینیا، وینیسیوس همه بی تاثیر بودند.

به نظر می‌رسد نیمار با گل دیرهنگام خود مربی خود را نجات داده است. اما این گل زیاد دوام نیاورد و تیم برزیل در دقیقه ۱۱۶ گل مساوی را دریافت کرد. و سپس ضربات پنالتی از راه رسید که با رودریگوی ۲۱ ساله آغاز شد و در حالی پایان یافت که نیمار هیچ فرصتی به دست نیاورد. را‌ه هایی برای اجتناب از این سرنوشت وجود داشت، اما تیته هرگز آن را پیدا نکرد و باید دلیل آن را توضیح دهد.

اشتباهات گران قیمت رودریگو و مارکینیوش

هر دو بازیکن بالاخره این بازی را پشت سر خواهند گذاشت. تجربه آن لحظات بسیار سخت خواهد بود، اما هر کدام فرصت‌های خود را برای جبران خواهند داشت.

اما هردو از این نتیجه ناراحت خواهند بود و حق هم دارند.

حتی اگر بخواهیم ستاره ۲۱ ساله رئال مادرید را به خاطر تلاشش تحسین کنیم، پنالتی رودریگو به اندازه کافی خوب نبود. زدن آن پنالتی کاری شجاعانه بود، اگرچه ممکن است کمی احمقانه باشد که او را اولین پنالتی‌زن تیم بگذاریم.

در همین حال، مارکینیوش به آن فکر خواهد کرد که چرا پنالتی او نباید چند سانتیمتر از تیرک دروازه فاصله داشته باشد. پنالتی او با بر خورد به تیرک دروازه به بیرون رفت… آیا چیز ظالمانه تری از این وجود دارد؟

این دو، بخش‌ بزرگی از تیم بعدی خواهند بود و پس از پایان بازی، هم‌تیمی‌هایشان به سرعت هر دو را تسلی دادند. در ضربات پنالتی، یک نفر قهرمان می‌شود و یک نفر دلشکسته می‌شود. در این شب، آن دو برزیلی بودند.

امتیاز‌های بازیکنان برزیل

مدافعان

آلیسون (۶ از ۱۰):

تقریباً در تمام بازی بیکار بود و نیازی به واکنش نشان دادن نداشت. در آخر شوتی که به پای مدافعش خورد و منحرف شد او را شکست داد، بنابراین هیچ اشکالی به او نمی‌توان گرفت. با اینکه گرفتن پنالتی‌ها به معنای صعود به مرحله بعدی بود، هیچ کدام را نتوانست مهار کند‌.

دانیلو (۶ از ۱۰):

جای خالی الکس ساندرو در ترکیب برزیل به شدت حس می‌شد. دانیلو در بازی که بسیار نیازمند به حمله از جناحین بود، اصلا تاثیرگذار نبود.

مارکینیوش  (۵ از ۱۰):

عملکرد او تا زمانی که به طور غیر مستقیم باعث شکست تیمش شد، قابل قبول بود. قبل از اینکه در ضربات پنالتی، ضربه پنالتی او به تیرک دروازه برخورد کند، توپ با برخورد به او به سمت دروازه منحرف شد و برزیل گل تساوی را خورد. مارکینیوش قطعا دوست دارد این بازی را برای همیشه فراموش کند، اما این کار غیر ممکن به نظر می‌رسد.

تیاگو سیلوا (۸ از ۱۰):

سیلوا ۱۲۰ دقیقه برای تیمش جنگید. او با توپ و بدون آن فوق العاده بود.

ادر میلیتائو (۷ از ۱۰):

به عنوان بازیکنی که پست تخصصی‌اش مدافع راست نبود، بسیار خوب عمل کرد، حتی اگر مهارت هجومی او هرگز در حد مطلوب نبود. او با دنی آلوز در دوران اوجش بسیار متفاوت است‌.

هافبک‌ها

لوکاس پاکتا (۵ از ۱۰):

در جریان بازی فعال بود و گل نیمار را ساخت. در خط هافبکی که یک بازیکن کم داشت، به اندازه کافی تاثیر نگذاشت و چند موقعیت را در ۹۰ دقیقه اول از دست داد.

کاسمیرو (۷ از ۱۰):

اوایل بازی چند لحظه بی احتیاط بود و کارت زرد گرفت اما او کاسمیرو است. هر مربی به خوبی می‌داند که حضور او در تیم چه معنایی دارد: یک بازیکن دفاعی محکم.

مهاجمان

وینیسیوس جونیور (۵ از ۱۰):

تلاش زیاد، بدون کارایی. خطرناک به نظر می‌رسید، اما قبل از بیرون آمدن در دقیقه ۶۴ هرگز خطر واقعی ایجاد نکرد.

نیمار (۷ از ۱۰):

نبرد را برد، اما جنگ را باخت. گل او تقریباً افسانه‌ای بود اما به پاورقی بازی تاریخی دیگری از کرواسی تبدیل شد‌.

رافینیا (۵ از ۱۰):

تا قبل از جایگزین شدن با آنتونی، کاملاً بی اثر بود.

ریچارلیسون (۶ از ۱۰):

در جریان بازی، لوورن و گواردیول کاملاً او را مهار کرده بودند. اما موقعیت های خوبی ایجاد کرد. به طور کلی، برای تبدیل شدن به یک مهاجم تیم ملی برزیل کافی نیست.

مربی و بازیکنان تعویضی

آنتونی (۶ از ۱۰):

فقط سرعت بازی را خیلی کم کرد، حتی اگر چند بار از سرعت خود به خوبی استفاده کرد.

رودریگو (۵ از ۱۰):

همه چیز به آن پنالتی ختم می‌شود که خوب نبود.

پدرو (۶ از ۱۰):

هرگز واقعاً شانس خود را پیدا نکرد، اما او ضربه پنالتی خود را عالی زد.

الکس ساندرو (بدون امتیاز):

بر مصدومیت خود غلبه کرد تا برای یک بازی کوتاه به میدان بیاید.

تیته (۵ از ۱۰):

در تعویض‌ها دچار اشتباه شد و احتمالاً باید با ترتیب متفاوتی را برای ضربات پنالتی انتخاب می‌کرد.