این بازیکن پرتغالی ستاره شیاطین سرخ است، اما منتقدانش پس از حذف شدن از رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا و از دست دادن بازی منچستریونایتد در آنفیلد مقابل لیورپول، بشدت او را تحت فشار گذاشته‌اند.
برونو فرناندز بازیکن همیشه حاضر منچستریونایتد است، نیروی محرکه و شتاب‌دهنده در بهترین عملکردهای این تیم، اما اغلب زمانی که همه چیز به سمتی اشتباه می‌رود، او هدف انتقادات قرار می‌گیرد. و در این فصل، همه چیز خیلی بد پیش می‌رود.
تیم این بازیکن پرتغالی همیشه در هر کجا و هر زمان که به او نیاز دارد می‌تواند به وی اعتماد کند، گاهی اوقات حتی با درد شدید یا در پستی غیر تخصصی در مواقع ضروری بازی می‌کند.
اما یک کاری که کاپیتان یونایتد نمی‌تواند انجام دهد، کنترل احساسات خود است. او به دلیل اعتراض شدید به نظر داور با دریافت کارت زرد، بازی مهم روز یکشنبه مقابل لیورپول در آنفیلد را از دست داد. این عدم توانایی در کنترل احساسات خود، فرناندز و یونایتد را دچار دردسر کرده است.
غیبت فرناندز در آنفیلد ضربه بزرگی به تیمی است که از به خاطر مصدومیت تا حد زیادی آسیب دیده است و پس از تحمل بدترین شروع یک فصل خود در ۵۰ سال گذشته، از اعتماد به نفس بی بهره است.
اما دیدن اینکه چگونه آنها در زمین حریف بدون مهمترین بازیکن خود چگونه عمل می‌کنند بسیار جذاب خواهد بود. آیا شیاطین دوباره یک شکست تحقیرآمیز را تجربه خواهند کرد یا شاید می‌توانند از غیبت او سود ببرند؟
قربانی فاجعه سال گذشته
فرناندز خاطرات خوبی از آخرین سفرش به آنفیلد نخواهد داشت، زمانی که تبدیل به قربانی بدترین شکست یونایتد مقابل لیورپول شد.
وقتی در آن بازی همه چیز برای تیم میهمان از کنترل خارج شد و تیم یورگن کلوپ به طور مداوم یونایتد را ار روی ضد حمله مورد آزار قرار می‌داد، فرناندز آنطور که خیلی ها فکر می‌کنند یک کاپیتان باید عمل کند، کار نکرد، هم تیمی‌هایش را مورد سرزنش قرار می‌داد و مکرراً دستانش را با ناراحتی تکان می‌داد.
اما انتقاداتی که او دریافت کرد بیش از حد بود، به خصوص از سوی گری نویل، که به اشتباه او را متهم کرد که از تن هاگ درخواست تعویض شدن دارد، در حالی که واقعیت این بود که تن هاگ داشت دستورات خود را به فرناندز منتقل می‌کرد.
فرناندز، بازیکنی با بیشترین زمان بازی در اروپا
با این وجود، برخی از کارشناسان مانند ریچارد کیز و مایکل اوون معتقدند که فرناندز هفته گذشته در بازی مقابل بورنموث عمداً کارت زرد دریافت کرد تا از تحقیر دیگری در آنفیلد در امان بماند.
با این حال، این ادعاها کاملاً بی معنی است. فرناندز هرگز در این مورد که همه چیز علیه او تغییر کرده است ساکت نبوده. یونایتد در زمان حضور فرناندز در باشگاه در بسیاری از لحظات وخیم بوده است، اما او از زمان پیوستن به یونایتد از تیم اسپورتینگ در ژانویه ۲۰۲۰، به حتی یک دقیقه بازی را از دست نداده است، و تنها در یک بازی (بدون احتساب محرومیت‌ها) حضور نداشته است.
او فصل گذشته بیش از هر بازیکن دیگری در اروپا، از جمله دروازه‌بان‌ها، بازی کرد. هیچ شکی وجود ندارد که او می‌خواست در آنفیلد بازی کند و نتیجه افتضاح سال گذشته را درست کرد.
چیزی که نمی‌توان انکار کرد این است که اخطاری که دریافت کرد از روی بی دقتی بود. این کارت زرد یکی از ده‌ها خطایی است که فرناندز از روی احساسات و بی فکری مرتکب شده است.
گاهی اوقات نیاز به خونسردی بیشتر است
فرناندز بازیکنی است که احساساتش را کاملا بروز میدهد، چه اعتراض به تصمیم داوران بازی باشد و چه بعد از یک نتیجه دردناک گریه کند یا تیمش را جمع کند. به همین دلیل است که او بسیار مورد علاقه هواداران یونایتد است. اما گاهی اوقات برای گذر از بازی‌های حساس نیاز به خونسردی بیشتر دارد.
بازی پر افت و خیز ماه گذشته مقابل گالاتاسرای را در نظر بگیرید، زمانی که یونایتد دو بار برتری دو گل خود را از دست داد و ۳ بر ۳ به تساوی رسید. فرناندز در دقایق اولیه بازی در بهترین حالت خود بود و یک گل عالی به ثمر رساند و یک پاس گل به آلخاندرو گارناچو داد. اما او باز هم نتوانست تیم را در طول بازی هدایت کند، زمانی که هم تیمی هایش نیاز به کاهش سرعت بازی و محافظت از برتری خود داشتند، تیمش را رهبری درستی نکرد.
او با خطاهای خود دو ضربه ایستگاهی در نزدیکی محوطه جریمه یونایتد به گالاتاسرای هدیه داد و اگرچه آندره اونانا مقصر اصلی دروازه بانی فاجعه بار در آن شب بود، اما همچنان خطاهای بی مورد فرناندز بود که تیم را در معرض خطر قرار می‌داد. فراتر از آن، فرناندز تا حدودی مسئول جلو کشاندن تیم با هدف زدن گل‌های بیشتر و در نتیجه آن باز گذاشتن تیم در خط میانی بود، در زمانی که منچستریونایتد نیاز به کنترل بازی و چسبیدن به برتری که داشت، بود.
کاپیتان شیاطین سرخ پس از بازی به ضعف‌های خود اعتراف کرد. او گفت: “ما باید بازی‌هایمان را کنترل کنیم. این اولین بازی ما نیست. حتی در کپنهاگ ۳ بر ۲ جلو بودیم، ما باید به اندازه کافی هوشمند باشیم و بازی را بهتر مدیریت کنیم.”
عملکردهای بی ثبات و متعدد
بازی مقابل گالاتاسرای در کل این فصل یکی از عملکردهای خوب فرناندز بود. او به خصوص در شکست فجیع مقابل بورنموث بد بود، و با ارسال یک پاس اشتباه که اسکات مک تومینای آن را ربود، فرناندز گل اول حریف را به آنها هدیه داد.
این یک اشتباه استثنا نبود: فرناندز در تمام طول بازی مقبال بورنموث به جای پاس‌های دقیق و هوشمندانه‌اش دائما توپ را لو می‌داد و آن وظیفه رهبری که از یک کاپیتان انتظار می‌رفت را برآورده نکرد.
فرناندز همچنین در دیگر شکست سنگین خانگی یونایتد در این فصل مقابل منچسترسیتی ضعیف بود و به سختی روی بازی تأثیر گذاشت و در متوقف کردن سلطه تیم پپ گواردیولا در میانه میدان ناتوان به نظر می‌رسید. او همچنین موقعیت‌های بزرگی را در لحظات حساس هدر داده است، به خصوص ضربه سر آزاد او مقابل تاتنهام که داخل چارچوب نبود.
بیش از حد تیم را نجات میدهد
این بازیکن پرتغالی این نمایش بد را با یک سری عملکرد خیره کننده جبران کرد و یونایتد را از دردسرهای فراوان نجات داد.
او در بازی کامبک دو گله مقابل ناتینگهام فارست بسیار تأثیرگذار فود و پس از دریافت دو گل در چهار دقیقه ابتدایی، عملا تیم را روی پشت خود حمل کرد.
او در برابر برنلی با یک برگردان فوق‌العاده گلزنی کرد (که پاس منحصر به فرد جانی ایوانز سازنده آن بود)، گل پیروزی بخش دقیقه آخری یونایتد مقابل فولام را به زیبایی و هوشمندی به ثمر رساند. او در مقابل اورتون و چلسی نیز مسلط بود (با اینکه یک پنالتی را از دست داد).
علیرغم همه انتقادهایی که از او می‌شود، او همچنان با ۵ گل و ۵ پاس گل در تمامی رقابت‌ها، سازنده ترین بازیکن یونایتد است. این واقعیت که او با این تعداد کم، بهترین گلزن است، نشان دهنده ضعف عمومی در باشگاه است، اما فرناندز مطمئناً مشکل اصلی نیست. تصور کنید که یونایتد بدون او چقدر بدتر خواهد بود.
رنج بردن از تغییرات بیش از حد
چیزی که واقعیت دارد این است که تعداد گل‌ها و پاس گل‌های فرناندز در این فصل بسیار کمتر از آن چیزی است که او در گذشته برای یونایتد به ثبت رسانده است. فصل گذشته او ۱۴ گل و ۱۵ پاس گل در تمام رقابت ها به نام خود ثبت کرد، در حالی که فصل قبل آن ۱۰ گل و ۱۴ پاس گل آمار او را تشکیل می‌داد.
آمار فعلی او در مقایسه با آمار خیره‌کننده‌اش در فصل ۲۰۲۰ – ۲۱ بدتر به نظر می‌رسد، زمانی که او در تمام رقابت‌ها ۲۸ گل به ثمر رساند و ۱۷ پاس گل داد. او همچنین درست پس از ورود از اسپورتینگ در ژانویه ۲۰۲۰، ۱۲ گل و ۸ پاس گل در نیم فصل دوم به نام خود ثبت کرد.
این بازیکن پرتغالی معتقد است کاهش بازدهی او دلیل اصلی انتقادهای مداوم اوست. او ماه گذشته گفت: “می دانم از زمانی که به باشگاه آمدم، آمار و ارقام من را به هدف انتقادات تبدیل کرده، بنابراین عدم حفظ آمار یکسان در گل‌ها و پاس گل‌ها گاهی اوقات برای من مشکل ساز می‌شود.”
این هافبک قربانی تغییر کادر مدیران یونایتد بوده است. او در کمتر از چهار سال زیر نظر سه مربی مختلف بازی کرده است که هر کدام دارای سبک‌های متفاوتی بودند. او همچنین مانند بسیاری دیگر از بازیکنان، زمانی که کریستیانو رونالدو به طور غیرمنتظره‌ای در سپتامبر ۲۰۲۱ با این باشگاه قرارداد امضا کرد، آسیب دید و فوراً سبک بازی یونایتد تحت رهبری اوله گونار سولسشر را تغییر داد.
تحت مدیریت تن هاگ، فرناندز در همه جا زمین بازی کرده است. از او خواسته شده است که در نقش هافبک دفاعی بازی کند، علاوه بر نقش معمول و ترجیحی خود به عنوان شماره ۱۰، به عنوان یک بازیساز عمل کند یا به عنوان وینگر به میدان برود.
عدم دریافت حمایت مورد نیاز
و این مشکل فرناندز و به طور خلاصه مشکل یونایتد است: او تنها بازیکن ثابت واقعی در چهار سال حضورش در اولدترافورد بوده است. از او خواسته‌های زیادی شده است زیرا او اصلا توسط سایر اعضای تیم حمایت نمی‌شود.
مارکوس راشفورد از تابستان عملکرد بدی داشته است و در فصل ۲۰۲۲ – ۲۱ نیز موفق عمل نکرد، در حالی که آنتونی مارسیال از زمان پارگی رباط صلیبی خود در آوریل ۲۰۲۱، سرعت و اعتماد به نفس خود را از دست داده است.
کاسمیرو در بیشتر فصل گذشته فوق العاده بود، اما از تابستان نیز افتضاح بوده و از آسیب دیدگی و مصدومیت رنج می‌برد. لیساندرو مارتینز از ماه آوریل گذشته که استخوان درشت‌نی وی دچار شکستی شد، همان بازیکن سابقش نبوده و از سپتامبر ناپدید شده است.
خریدهای جدید یونایتد نیز کمکی به فرناندز نکرده است. میسون مانت حتی قبل از اینکه از مشکلات آسیب دیدگی رنج ببرد، خریدی گیج کننده بود، در حالی که راسموس هویلوند هنوز بسیار جوان تر از آن است که خط حمله یونایتد را رهبری کند.
گزینه بهتر کاپیتانی کیست؟
فرناندز ممکن است ویژگی‌های رهبری روی کین و نمانیا ویدیچ را نداشته باشد، اما چه کسی دیگر در این تیم یونایتد پر هرج و مرج کاپیتان مناسبی به نظر می‌رسد؟ قبل از اینکه هری مگوایر احیای آمادگی و فوتبال قابل توجه خود را به نمایش بگذارد، برای او کاپیتان ماندن معنایی نداشت و فرناندز تنها جایگزین واقعی بود.
زبان انگلیسی کازمیرو هنوز محدود است و او مدت زیادی در باشگاه نبوده است، در حالی که راشفورد شخصیتی برای رهبری تیم ندارد، همانطور که او با نگرش عبوس خود از زمانی که فرمش شروع به افول کرد ثابت کرده است.
تنها گزینه واقعی برای رقابت با او به عنوان کاپیتان، لوک شاو است که در بیشتر فصل به دلیل مصدومیت غایب بوده و بعید از به بازی مقابل لیورپول برسد.
فرناندز ممکن است دوست داشته باشد از داوران و هم تیمی هایش شکایت کند، اما این نیز نمونه ای از ماهیت رقابتی او است. هیچ کس نمی تواند به طور جدی تعهد او به آرمان یونایتد را زیر سوال ببرد.
ستاره‌ای تنها در یک تیم نامناسب
مشکل این است که او تنها ستاره تیمی پر از ناسازگاری است. فقط نگاهی به بازیکنانی بیندازید که یونایتد در دو بازی اخیر خود باید به آنها نگاه کند.
سرخیو رگیلون و سوفیان امرابات خریدهای قرضی هستند که فقط در روز مهلت نقل و انتقالات به خدمت گرفته شدند. هانیبال مجبری، فاکوندو پلیستری و کوبی ماینو جوانان بی‌تجربه‌ای هستند، در حالی که جانی ایوانز ۳۵ ساله است که فصل گذشته نتوانست در لستر سقوط کرده بماند و وارد تیم شود. و آنتونی یکی از بدترین خریدهای تاریخ لیگ برتر است.
فرناندز شاید تنها بازیکن یونایتد باشد که می‌تواند در لیورپول، آرسنال یا منچسترسیتی در ترکیب اصلی قرار بگیرد. و این تقصیر او نیست. یونایتد باید تابستان آینده از او با بازیکنان هجومی باکیفیت بیشتری حمایت کند، در حالی که بازیکنانی مانند راشفورد و کاسمیرو باید بازی خود را ارتقا دهند و با سطح فرناندز مطابقت داشته باشند.
