وینگر سابق چلسی سرانجام به روسونری پیوست. این تیم می‌تواند از او به طرق مختلف استفاده کند.
بالاخره انجام شد. دوران بازی کریستین پولیسیچ در چلسی به پایان رسید. برخی می‌گویند که شش تا ۱۲ ماه دیر تر از آن زمان که باید چلسی را ترک می‌کرد این اتفاق افتاد، اما به قول معروف جلوی ضرر را هر وقت بگیری منفعت است.
دوران پولیسیچ در استمفورد بریج به پایان رسیده است، و حضور با احساسات مثبت و منفی از اوج در قهرمانی در لیگ قهرمانان گرفته تا… تقریباً بقیه دوران بازی که منفی بوو، به یاد خواهد ماند. با این حال، این دوران بد و ضعیف او طی چند ماه گذشته تمام شد و اکنون زمان تمرکز بر آینده فرا رسیده است.
این آینده اکنون در آث میلان خواهد بود. روسونری، پولیسیچ را با پرداخت مبلغ ۲۰ میلیون یورو (۱۷ میلیون پوند / ۲۲ میلیون دلار) جذب کرد و این ستاره آمرکیایی به یکی دیگر از غول‌های اروپایی پیوست.
او برای انتقال به ایتالیا انتظارات مالی خود را بشدت کاهش داده و تعداد کمی از باشگاه‌های غیرعربستانی به بازیکنان چیزی نزدیک به آنچه که چلسی در بازار فعلی ارائه می‌دهد، پرداخت می‌کنند. اما تقریباً در هر جنبه دیگری، میلان در حال حاضر در جایگاه بهتری نسبت به چلسی قرار دارد.
این غول ایتالیایی می‌توانند فرصت بازی در لیگ قهرمانان اروپا را به او بدهد که خب این همیشه خوب است. این باشگاه سبک زندگی فوق‌العاده را در اختیار بازیکنانش قرار می‌دهد و میلان یکی از پر زرق و برق ترین باشگاه‌های در نظر گرفته می‌شود. و شاید مهمتر از همه، این تیم همان جایی باشد که زمان بازی ارائه می‌دهد که پولیشیچ هرگز در چلسی نداشت.
اما این انتقال چه آینده‌ای خواهد داشت؟ پولیسیچ از میلان چه انتظاری می‌تواند داشته باشد و میلان چه انتظاری از پولیسیچ می‌تواند داشته باشد وقتی او وارد زمین شود؟ برد نیوز نگاهی به این همکاری جدید و چگونگی جا افتادن پولیسیچ در سن سیرو می‌اندازد. پس تا انتها با ما همراه باشید.
پست‌های پولیسیچ
اکثر کسانی که پولیسیچ را دنبال می کنند، بازی او را در جناح چپ دیده اند و حق با آنهاست. پولیسیچ که در ابتدا به عنوان جانشین ایده آل ادن هازارد از بوروسیا دورتموند به چلسی پیوست، انتظار می‌رفت او سمت چپ را در استمفوردبریج ببندد. پولیسیچ که یک بازیکن راست‌پا است، وینگری است که سرعت لازم مغلوب کردن مدافعان را دارد، اما همچنین مهارت در کات به محوطه جریمه و خلق کردن موقعیت گل را دارد، که او را به یک وینگر مدرن فوق‌العاده در آن سمت تبدیل می‌کند.
او همان نقش را در تیم ملی مردان ایالات متحده ایفا می‌کند، و در سال‌های اخیر تقریباً به طور انحصاری در آن سمت بازی کرده است. با قرار دادن آنتونی رابینسون به سمت پایین خط پشت سر خود برای ایجاد یک بازی عرضی، پولیسیچ آزاد است که به داخل محوطه جریمه حرکت و موقعيت گل ایجاد کند. در ۶۰ بازی اول خود در تیم ملی آمریکا، او ۲۵ گل به ثمر رسانده است و وقتی همه چیز و همه نظر‌ها را در نظر بگیریم، اگر به همین سرعت رشد فعلی ادامه دهد، ممکن است به بهترین گلزن تاریخ تیم ملی آمریکا تبدیل شود.
با این حال، پولیسیچ فقط به سمت چپ محدود نمی‌شود. او بارها در سمت راست بازی کرده است، به عنوان یک وینگر کلاسیک تر و طبیعی تر عمل می‌کند، در حالی که برای چلسی نیز در پست مدافع کناری بازی می‌کرد. او همچنین می‌تواند در مرکز نیز بازی کند، و در طول دوران بازی خود در تیم ملی آمریکا بارها به عنوان پست شماره ۱۰ به کار گرفته شده است.
و همین انعطاف‌پذیری است که او را به خریدی جالب برای میلان تبدیل می‌کند، میلانی که در حال حاضر به یک فوق ستاره واقعی در پست تخصصی پولیسیچ نیاز دارد.
اثر لیائو
اگر بخواهید لیستی از پویاترین مهاجمان جهان امروز تهیه کنید، رافائل لیائو دقیقاً در صدر این لیست قرار می‌گیرد. ستاره ۲۴ ساله پرتغالی در میلان به یک فوق ستاره تبدیل شده است یکی از چهره‌های تجدید حیات اخیر باشگاه در نظر گرفته می‌شود. پس از سال‌ها پشت سر گذاشتن رقبای خود، روسونری به خوبی و واقعاً بازگشته است و لیائو نقش مهمی در رسیدن آنها به آن‌جا دارد.
او پس از به ثمر رساندن ۱۴ گل در تمامی رقابت‌ها برای تیم برنده اسکودتو فصل ۲۰۲۱ – ۲۰۲۲، میلان، به عنوان بهترین بازیکن سری آ انتخاب شد. او فصل گذشته با ۱۶ گل دیگر، اولین و دومین گل ملی خود را برای پرتغال در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر به ثمر رساند. به زودی از سراسر اروپا، از جمله چلسی، تیم‌ها به لیائو علاقه نشان دادند و او را به عنوان مهره‌ای اثر گذارد در خط حمله می‌دیدند.
با این حال، در هفته‌های پایانی فصل ۲۰۲۲ – ۲۳، لیائو قرارداد خود را با میلان تا سال ۲۰۲۸ تمدید کرد. این وینگر سال‌های ابتدایی خود را به این باشگاه اختصاص داده است، جایی که اکنون این شانس را دارد که به اسطوره میلان تبدیل شود.
وقتی صحبت از ترکیب استفانو پیولی به میان می‌آید، نام لیائو احتمالاً اولین نام در ترکیب اصلی تیم است. بنابراین، با در نظر گرفتن این موضوع، پولیسیچ در کجای معادله قرار می‌گیرد؟
زمان بازی و فرصت درخشش
فکر اولی که به ذهن می‌رسد، حداقل برای برخی، ترس خواهد بود. سال‌هاست که هواداران پولیسیچ به دلیل وجود مسائل مختلف شاهد نیمکت نشینی او بوده‌اند. مصدومیت، عدم آمادگی، تصمیمات مربی… به هر دلیلی، پولیسیچ فرصت زیادی را در زمین از دست داد.
به همین دلیل، هرگونه جدایی از چلسی حرکت خوبی است. برای پولیسیچ، مهم ترین چیز، به خصوص در این مقطع از دوران حرفه‌ای اش، بازی و داشتن فرصت بازی کردن است.
از دیدگاه تیم ملی آمریکا، آیا دیدن تسلط پولیشیچ در جناح چپ، پستی که او در سطح بین المللی بازی می‌کند، خوب است؟ البته. اما آیا لازم است؟ نه واقعا. مانند تیم ویه (Tim Weah)، که خودش به دنبال تغییر پست در سری آ است، پولیسیچ از حضور ساده در زمین، هر کجا که باشد، سود زیادی خواهد برد.
البته قرار نیست که میلان او را به عنوان یک مدافع میانی بازی دهد. مهم نیست که او کجا در خط حمله قرار می‌گیرد، او از همان ویژگی های ذهنی و فیزیکی استفاده می‌کند، البته از نقاط مختلف زمین. و از دیدگاه تیم ملی آمریکا، کمی تطبیق پذیری هرگز به کسی آسیب نمی‌رساند.
به همین دلیل، لیائو به همان اندازه که یک راه حل است، یک مشکل نیست. پولیسیچ در کنار یک مهاجم در کلاس جهانی بازی خواهد کرد که همیشه چیز خوبی است. پس سؤال این است: پولیسیچ دقیقاً کجا بازی خواهد کرد؟
میلان زیر نظر پیولی
برای اینکه بفهمید پولیسیچ در کجا ممکن است بازی کند، ابتدا باید با فردی را که در این مورد تصمیم‌گیری می‌کند، آشنا شوید. پیولی معمار تجدید حیات میلان است که در سال ۲۰۱۹ هدایت این تیم را بر عهده گرفت. در سال‌های پس از آن، او میلان را به اولین قهرمانی لیگ این باشگاه در بیش از یک دهه و همچنین یک نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند.
پیولی تا حد زیادی در طول دوران مربیگری خود از ترکیب ۴ – ۲ -۳ -۱ استفاده کرده است، اگرچه فصل گذشته میلان نیز با ترکیب ۳ – ۴ – ۲ – ۱ بازی کرد تا هسته قوی مدافعان مرکزی خود را در خود جای دهد. سرمربی ایتالیایی همچنین مربی‌ای است که به بهترین استفاده از بازیکنان جوان معروف است و این را چندین ستاره کلیدی در حال حاضر در تیم میلان نشان می‌دهند. که ما را به پولیسیچ بازمی‌گرداند، که بدون توجه به سیستم باید نقش کلیدی را ایفا کند.
بازی در سمت راست
واضح ترین پست برای پولیسیچ در وینگر سمت راست خط حمله میلان است. او البته با این پست آشناست. طبق گفته سایت ترانسفرمارکت(Transfermarkt)، پولیسیچ در واقع ۲۷ بازی بیشتر به عنوان وینگر راست نسبت به جناح چپ انجام داده است، اگرچه او در سمت چپ بسیار پرکارتر بوده است.
پولیسیچ در ۸۰ بازی به عنوان وینگر چپ، ۲۲ گل و ۱۲ پاس گل به ثمر رسانده که آمار قابل احترامی است. در سمت راست او ۱۱ گل و ۲۵ پاس گل به نام خود به ثبت رسانده. این یک تصویر خوب از معنای تغییر جناح برای او است. هنگامی که در سمت راست بازی می‌کند، پولیسیچ بیشتر در حرکت است و برای خودش موقعیت خلق می‌کند. اما وقتی در سمت چپ بازی می‌کند، به عنوان یک بازیکن راست پا، بیشتر برای هم تیمی‌هایش موقعيت گل خلق کرده است.
پولیسیچ در میلان برای رسیدن به ترکیب اصلی با بازیکنانی مانند الکسیس سیلمیکرز، جونیور مسیاس و آنته ربیک رقابت خواهد کرد. اما این سه نفر با وینگر‌های برتر جهان فاصله زیادی دارند. پولیسیچ مطمئنا بهترین بازیکن در این گروه است و برای بازی در جناح مخالف لیائو در اولویت خواهد بود. اما این بدان معنا نیست که این اتفاق حتما خواهد افتاد.
بازی به عنوان هافبک کناری
با شروع فصل، میلان بدون مهره کلیدی خود، براهیم دیاز، باید کار خود را آغاز کند. دوران قرضی دو ساله این ستاره اسپانیایی به پایان رسیده است و او اکنون به رئال مادرید بازگشته و قرارداد جدیدی را امضا می‌کند. این باعث می‌شود که میلان بدون شماره ۱۰ خود باقی بماند، پس آیا پولیسیچ می‌تواند بازیکنی باشد که جایگزین او شود؟
میلان یک بازیکن دیگر، شارل دی کتلره، دارد که در آن پست بازی می‌کند، اگرچه این بازیکن بلژیکی می‌تواند در خط حمله حرکت کند. اما با رفتن دیاز، شکاف بزرگی در وسط وجود دارد تا بازیکنی مانند پولیسیچ بیاید و مدعی آن شود.
او قبلاً به عنوان شماره ۱۰ بازی کرده است، به ویژه با تیم ملی آمریکا زمانی که برنامه تیم این بود که راه‌های جدیدی برای به کار گیری پولیشیچ پیدا کند. البته همیشه این راهکار خوب پیش نمی‌رفت، اما پولیسیچ از آن زمان تا حدودی رشد کرده است.
با نگاهی به سایت ترانسفرمارکت، موفق ترین پستی که پولیسیچ در آن بازی کرده، در واقع مهاجم یا هافبک مرکزی است. او در ۷۹ بازی در میانه میدان ۲۳ گل و ۲۳ پاس گل به ثبت رساند. به جرات می‌توان گفت که میلان بسیار بسیار خوشحال می‌شد اگر پولیسیچ یک بازیکن با ۱۰ گل و ۱۰ پاس گل در پست هافبک مرکزی بود، که دقیقاً این آمار همان چیزی است که این نوید را می‌دهد.
البته این تغییر بزرگتر از انتقال به جناح راست خواهد بود، اما پولیسیچ مهارت لازم را دارد. او کنترل توپ خوبی دارد و می‌تواند برای خودش یا دیگران موقعیت خلق کند. طبق گزارش‌ها، پیولی در ترکیب ۴ -۲ -۳ -۱ از پولیسیچ به عنوان شماره ۱۰ استفاده خواهد کرد و اگر تاریخ گواهی بر این امر باشد، این مربی سابقه بسیار خوبی در مورد این چیزها دارد.
زندگی در میلان
همه این بحث‌ها در مورد پست او، اگر یکی از جنبه‌های قضیه با هم جور نشود، موضوعی بی فایده است. اگر پولیسیچ خوشحال و با اعتماد به نفس نباشد، واقعاً مهم نیست، کجای زمین بازی می‌کند.
خبر خوب این است که میلان باشگاهی است که برای خوشحال کردن و دادن اعتماد نفس به پولیسیچ کاملا مناسب به نظر می‌رسد. پولیسیچ به دور از فشار لیگ برتر، و سیرکی که باشگاه چلسی راه افتاده است، باید یک محیط کاری بسیار خوب پیدا کند.
میلان در لیگ قهرمانان اروپا حضور دارد و به پولیسیچ آن صحنه بزرگی را می‌دهد که او آرزویش را دارد و باید انتظار داشت که برای یک قهرمانی دیگر در سری آ تلاش کند. لیگ ایتالیا حالا در بهترین دوران خود از دوران اوج قبلی خود در دهه ۱۹۹۰ قرار دارد، و باشگاه‌هایی مانند میلان، اینتر، ناپولی، یوونتوس، فیورنتینا و رم همگی برای عناوین مهم در سال‌های اخیر رقابت نزدیک کرده‌اند.
پولیسیچ چهره‌های آشنا مانند ستاره‌های سابق چلسی، فیکایو توموری، روبن لوفتوس چیک و اولیویه ژیرو را نیز در میلان پیدا می‌کند، که ژیرو قبلاً گفته بود که از استقبال این بازیکن آمریکایی در ایتالیا بسیار هیجان‌زده خواهد شد.
ژیرو در ماه می در مصاحبه با روزنامه مورنینگ فوتی (Morning Footy) گفت: “او پسری شاد بود، همیشه حال و هوای خوبی داشت، خندان بود. خندیدن با او آسان بود. درک من در زمین با او عالی بود، کمی شبیه ادن [هازارد]، حتی اگر کمتر با کریستین بازی کنم. او از آن نوع بازیکنی است که بسیار ماهر است. او دریبل زن ماهری است. او می‌دانست که چگونه از من در زمین استفاده کند و بالعکس.”
او افزود: “ما لحظات خوبی را با هم سپری کردیم و امیدوارم که او بتواند از شر مصدومیت خلاص شود، بهتر شود و ثبات بیشتری داشته باشد و بازی‌های بیشتری داشته باشد، زیرا او بازیکن بسیار بسیار با استعدادی است… فکر می‌کنم مردم اینجا دوست خواهند داشت [اگر او به میلان بیاید] مطمئناً این یک نام بزرگ در اروپا است، بنابراین او به ما کمک خواهد کرد.”
معنی همه اینها چیست
برای میلان، همه اینها به نظر بی‌معنی است. این باشگاه در حال دریافت یک ستاره کم ریسک و با پاداش بالا است که در حال حاضر موفقیت در جام جهانی و لیگ قهرمانان را در رزومه خود دارد. این باشگاه، با وجود تمام ناکامی‌هایش در یک دهه اخیر، به جایی بازگشته است که می‌تواند بازیکنانی مانند پولیسیچ را به خدمت بگیرد، بازیکنی که علی‌رغم فراز و نشیب‌هایش، بازیکنی است که می‌تواند آنها را در داخل و خارج از بهتر کند.
او بازیکنی است که می‌تواند در سه پست بازی کند و بازیکنی است که در سن ۲۴ سالگی هنوز در اوج دوران فوتبالش خود نیست. این واقعاً یک نقطه ضعف محسوب نمی‌شود، به خصوص با توجه به مبلغ نسبتاً کمی که برای او می‌پردازند.
و برای پولیسیچ، این فرصتی برای رستگاری است، و شاید آخرین فرصت او برای اثبات اینکه واقعاً می‌تواند در یکی از باشگاه‌های برتر جهان به موفقیت برسد. درک این نکته مهم است که اگر این انتقال شکست بخورد، احتمالاً آخرین فرصت واقعی او در یک باشگاه واقعی خواهد بود. توجه داشته باشید که خجالتی در این امر وجود ندارد. فوتبال دنیای بی رحمی است، چیزی که او در استمفورد بریج یاد گرفت.
او اولین ستاره چلسی نخواهد بود که خانه بهتری در جای دیگر پیدا می‌کند و با توجه به تعداد زیاد بازیکنان تیمش، آخرین نفر نخواهد بود. میلان شانس اوست تا ثابت کند که مشکل، چلسی بود نه او. این شانس او برای نشان دادن این است که اگر بخاطر مصدومیت‌ها نباشد او می‌تواند بازیکنی باشد که بسیاری در هنگام ورود او به چلسی از او انتظار داشتند.
این برای پولیسیچ فصل جدیدی است، دوران جدیدی است و میلان امیدوار است بهترین روزهایش در پیش باشد.
