همه آن گل نیمار را به یاد دارند. نیمار ۱۷ ساله و پرشور دو تکل را به زیبایی دریبل کرد، با یکی از هم تیمی‌هایش یک و دو بازی کرد، توپ را بین پاهایش به طرز ماهرانه‌ای چرخاند و دو مدافع دیگر را با حرکت‌های سریعش با توپ از صحنه کنار زد و در آخر توپ را با اعتماد به نفس یک مهاجم با تجربه، در گوشه دروازه حریف جا داد.
این گلی بود که نیمار را به دنیا معرفی کرد. امروز که تنها ۱۲ سال از این گل دیدنی می‌گذرد، به نظر می‌رسد بالاخره مصدومیت‌های متعدد اثر خود را روی این فوق ستاره برزیلی گذاشته باشد.
نیمار اکنون به دلیل چهارمین مصدومیت از ناحیه مچ پا در چهار سال اخیر از میادین دور است و به احتمال زیاد بزرگترین بازی فصل پاری سن ژرمن را از دست خواهد داد. شاید این مصدومیت‌ها دلیلی برای باشگاه فرانسوی باشد تا در تابستان نیمار را برای همیشه کنار گذاشته و به دنبال ۱۷ ساله با استعداد دیگری بگردد.
به نظر می‌رسد نیمار هر جا که می‌رود حواشی نیز او را دنبال می‌کنند. برای برخی فوتبال دوستان، او روح سامبا، وارث رونالدینیو و پله است. برای دیگران، او مثال بارز پتانسیل‌های شکوفا نشده است. آنها نیمار شخصیتی می‌دانند که خود را در کانون توجه قرار می‌دهد و بازی‌های فوق‌العاده خود را با خودسری و رفتاری بی تفاوت انگارانه در مورد تلاش تیمی خراب می‌کند.
اما جذابیت نیمار در همین جا نهفته است. او یکی از بهترین‌های جهان است زیرا خوب بازی کردن برای در طبیعت اوست و به هر نحوی اثرش را در بازی می‌گذارد. اگر او تلاش کند که کار خاصی را در زمین انجام دهد، شاید چندان موفق نشود چراکه نیمار فوتبال را خالص و بداهه بازی می‌کند و تا به حال نشده این سبک بازی برای او کار کرده است.
سعی در تبدیل استعدادش به موفقیت در سطح تیمی، از بسیاری جهات، بی ربط است. نیمار در بازی انفرادی بیشترین اثر را می‌گذارد.
مشکل اینجاست که فوتبال اساسا یک ورزش تیمی است. بهترین بازیکنان دنیا سطح فوتبال هم تیمی‌هایشان را نیز باید بالا ببرند. آنها قرار است افرادی باشند که برای تیمشان جام کسب می‌کنند. بهترین بازیکن جهان قطعا کسی نخواهد بود که خودسرانه ک انفرادی بازی می‌کند، هر چقدر هم با استعداد و با تکنیک باشد.
و شاید به همین دلیل بود که نیمار در وهله اول به پاری سن ژرمن رفت.
طبق استانداردهای بالای خودش، او یک فصل معمولی را در بارسلونا در سال ۲۰۱۷ “تحمل” کرد.
در آن فصل آبی اناری‌ها در لالیگا دوم شدند و در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل یوونتوس شکست خوردند. نیمار، اگرچه بخش مهمی از تیم بود، اما نتوانست آمادگی فوق‌العاده خود در فصل‌های قبل را تکرار کند. لیونل مسی و لوئیس سوارز تیتر خبرها بودند و علیرغم عملکرد پیروزی بخش نیمار در بهترین کامبک تاریخ لیگ قهرمانان اروپا، او به ندرت آن طور تحسین می‌شد که فکر می‌کرد سزاور آن است.
پس، رفتن به پاری سن ژرمن تصمیمی منطقی برای او بود. حالا نیمار در پارک دو پرنس لحظه‌های دیدنی خود را داشت و در کانون توجه پاریسی‌ها قرار گرفت. این شاید تمام چیزی بود که نیمار انتظارش را داشت.
او تیم خودش را داشت، لیگ خودش را داشت، شانسش را داشت که نشان دهد می‌تواند بازیکنان اطرافش را به موفقیت برساند.
و برای یک فصل همین رویه را پیش گرفت. در اولین فصل خود در فرانسه، نیمار خوش درخشید و همه معتقد بودند که بالاخره پتانسیل او کاملا شکوفا خواهد شد. او در ۲۰ بازی در لیگ ۱ فرانسه ۳۲ ل به ثمر رساند و در لیگ قهرمانان نیز ۶ گل از هفت گل تیمش را زد. پاری سن ژرمن سه گانه داخلی را به دست آورد و با ۱۳ امتیاز بیشتر از تیم دوم، قهرمان لیگ ۱ شد.
اما نیمار دچار مصدومیت شد و اغلب بازی‌های فصل را از دست داد. پاری سن ژرمن در بازی رفت مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با نتیجه ۳بر ۱ مغلوب رئال مادرید شد و در بازی برگشت نیز با نتیجه ۲ بر ۱ از این رقابت مهم حذف شد.
و نیمار از آن زمان به بعد هرگز مثل قبل نبوده است. او به موقع از آن مصدومیت رهایی یافت و توانستربه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه برسد. اما نتوانست مانع از حذف برزیل در مرحله یک چهارم نهایی شود؛ علیرغم اینکه به توانست خود به موقع برای جام جهانی به تیم ملی برزیل برساند. او همچنین در طول مسابقات به دلیل گذراندن ۱۴ دقیقه روی زمین، پس از اینکه کسی روی او خطا می‌کرد، مورد انتقاد قرار گرفت و بعد از مسابقات اظهار داشت که ممکن است دیگر هرگز برای برزیل بازی نکند.
پس از پایان جام جهانی خیلی‌‌ها معتقد بودند که نیمار یک شانس دیگر برای قرار گرفتن در کانون توجه‌ها خواهد داشت، شانسی دوباره برای هدایت تیم. در عوض، پاری سن ژرمن تصمیم گرفت قرارداد یک وینگر نوجوان فرانسوی به نام کیلیان امباپه را دائمی کند.
و این زمانی بود که مشکلات واقعی شروع شد. دائما از نیمار در مورد رابطه‌اش با کیلیان امباپه می‌پرسیدند، رسانه‌های ورزشی از جمله رسانه‌های فرانسوی معتقد بودند که او به موفقیت امباپه در جام جهانی حسادت می‌کند.
امباپه در ابتدا از هم تیمی خود دفاع کرد و نیمار را به عنوان بهترین بازیکن جهان تحسین کرد و گفت که می تواند از این بازیکن برزیلی یاد بگیرد.
اما نشانه‌هایی وجود داشت که نشان می‌داد آنها هرگز واقعاً با هم کنار نمی‌آمدند. این دو به طور علنی در زمین با هم اختلاف داشتند و ظاهراً در خارج از آن با هم اختلاف نظر داشتند. نیمار در طول تابستان با مصدومیت دست و پنجه نرم کرده بود و به وضوح برای شروع سال ناتوان بود. امباپه، به نوبه خود، فصل بازی خود را برای پاری سن ژرمن آغاز کرد و سال را با ۴۰ گل به پایان رساند.
در همین حال، مصدومیت‌های نیمار دائما بیشتر می‌شدند و این شاید ریشه روابط رو به زوال نیمار با پاری سن ژرمن باشد: ناتوانی شدید او برای حفظ آمادگی بدنی.
او دو بار دچار شکستگی از ناحیه استخوان روی پا، سه بار رباط مچ پای او پاره شد و با یک سری آسیب‌های عضلانی دست و پنجه نرم کرد.
این بازیکن هرگز نتوانسته است ریتم یا تداوم لازم برای رهبری یک تیم را پیدا کند. نیمار، به سادگی، اگر در زمین نباشد، نمی‌تواند ستاره باشد. همه چیزهای دیگر فقط جدا از او خواهد بود. مسائل خارج از زمین نیمار تا حد مرگ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و باید گفت او کم حاشیه ندارد.
نیمار از درگیری با هم تیمی ها گرفته تا رفتن به فست فود مک دونالد در نیمه شب پس از یک باخت شرم آور، باعث شده تا طرفداران کمتر به او علاقه نشان دهند.
اما اگر او در زمین بازی می‌بود و به اندازه توانایی‌هایش عمل می‌کرد، ممکن بود سرنوشت او طور دیگری رقم بخورد.
در عوض، اکنون که او زیاد نتوانسته به میدان برود، این شخصیت خارج از زمین او است که مهم می‌شود.
تعدادی از مربیان مطرح دنیا ماننداونای امری، توماس توخل، مائوریسیو پوچتینو، و اکنون کریستوف گالتیه، معتقدند که مدیریت و کنترل نیمار غیر ممکن است. او بار‌ها و بار‌ها این فرصت را داشته تا خود را تغییر دهد، اما بی نظمی‌های متعدد، حاشیه‌های مخل نظم باشگاه و ده‌ها مشکل دیگر باعث شده تا مربیان نیمار کنترل او را غیر ممکن بدانند.
و حالا چی؟ نیمار یک بار دیگر مصدوم شده و پاری سن ژرمن در مجموع رفت و برگشت در یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا از بایرن مونیخ عقب افتاد. در حالی که آنها به احتمال زیاد قهرمان لیگ ۱ می شوند، پاریسی‌ها از گردونه رقابت‌های جام حذفی فرانسه خارج شده‌اند و شایعات نارضایتی مدیران از این بابت به گوش می‌رسد.
امباپه ممکن است این تابستان باشگاه را ترک کند، مسی نیز احتمال زیاد قرارداش را تمدید نمی‌کند و نیمار می تواند نفر بعدی در لیست خروج پاری سن ژرمن باشد.
این بهترین راه برای پایان دادن به همه این مشکلات است. تنش در پارک دو پرنس بالاست. پاری سن ژرمن ۳ تا از ۴ بازی قبلی خود را باخته است، گالتیه در حال تلاش برای مدیریت هجوم رسانه‌ای به این تیم است. نیمار تنها مشکل نیست، امباپه مطمئناً سهم خود را در این وضعیت بغرنج داشته است.
اما نیمار احتمالا کسی است که پاری سن ژرمن کمترین نگرانی را در مورد ترک او خواهد داشت. در این نقطه از دوران فوتبال او در پی اس جی، مصدومیت، حواشی و سر و صدا و دیگر کار‌های او را تقریباً بی ربط می کند. نیمار، در عمق وجود، احتمالا این را می‌داند.
زمان آن فرا رسیده است که این پیوند ناخوشایند به پایان برسد، تا نیمار فرصتی برای بازگشت دوران باشکوه و فوق‌العاده‌اش داشته باشد. احتمالا این اتفاق برای هر دو طرف نیز بسیار خوب خواهد بود.
