چه کسانی در اولین بازی‌های خود برای یک تیم بهترین عملکرد را داشتند؟ برخی از بازیکنان فقط دوان‌دوان به زمین می‌افتند و هواداران باشگاه جدید خود را قبل از پایان ۹۰ دقیقه از بازی خسته می‌کنند.
برای برخی، این شروع یک حرفه درخشان است، برای برخی دیگر شروع یک فصل جدید فوق‌العاده است. برای برخی، این قله‌ای است که هرگز نمی‌توانند دوباره از آن بازدید کنند.
اما برای همه آن‌ها، یک شروع بی‌نظیر برای همیشه با آن‌ها به یادگار خواهدماند. هیجان این شروع، یک پتانسیل ناشناخته دارد و انتظار موفقیت در آینده را افزایش می‌دهد. یعنی هیجان بهترین شروع‌هایی که تابه‌حال در ذهن‌ها مانده‌اند.
10 بازیکنی که ر اولین بازی خود درخشان ظاهر شدند
رونالدو (رئال‌مادرید مقابل آلاوس، ۲۰۰۲)
شصت و یک ثانیه؛ این تمام چیزی است که رونالدو در ترکیب سفید رئال مادرید وارد میدان شد. اگر زمانی که فرانک سیناترا به جای خاویر پورتیلو در دقیقه ۶۴ به زمین می‌آید، شروع به گوش‌دادن به آهنگ راه من فرانک سیناترا کنید، متوجه می‌شوید که این مرد بزرگ حتی در زمانی که رونالدو توپ را از کنار دروازه‌بان آلاوس رد کرد، پشیمان نشد.
از آن‌جا راضی نیست، اگرچه بعدا با خوشحالی برای یک ثانیه از استیو مک منمن و از همه افراد پاس دریافت کرد – ماکا پس از بازی با او به طرز خنده‌داری از او درخواست بازگشت توپ را کرد – قبل از ازدست‌دادن یک فرصت خوب برای هت‌تریک. او همیشه ادعا کرده است که یک اشتباه عمدی بوده‌است تا در ادامه فصل بیش از حد بالا نرود.
آلن شیرر (ساوتهمپتون مقابل آرسنال، ۱۹۸۸)
یادآوری مفیدی که فوتبال در سال ۱۹۹۲ در این‌جا اختراع نشد، زیرا رکورد گلزن لیگ برتر را، چهار سال قبل از شروع به کار آن‌ها به ثبت رسانده بود. قدیس‌ها در آکادمی ساوتهمپتون استعداد کافی را در آلن شیرر ۱۷ ساله با گونه‌های سرخ دیدند که او توانست برای اولین‌بار مقابل آرسنال که در ۸ بازی شکست نخورده بود، اولین بازی کامل را برای آن‌ها به نمایش گذاشت.
آن‌چه که در پی داشت، سه گلی بود که همه فوتبال بریتانیا آن را در اواخر دهه ۸۰ فریاد می‌زدند، و از فاصله ۵ یاردی و غرق در گل زده شد، اما همچنان رکورد جوان‌ترین هت‌تریک تاریخ در لیگ برتر انگلیس را شکستند. راه بدی برای معرفی خود نبود.
فابریزیو راوانلی (میدلزبرو و لیورپول، ۱۹۹۶)
میدلزبورو در اواسط دهه ۹۰ بیشتر شبیه یک رویای مهیج بود تا تاریخ واقعی فوتبال. برایان رابسون در بازگشت به لیگ برتر به این نتیجه رسید که بهترین رویکرد این است که برخی از برجسته‌ترین بازیکنان فوتبال جهان را به بخشی از کشور بیاورد که به خاطر غرق‌کردن کتلت مرغ در سس پنیر معروف است و ۸۰ درصد ساختمان‌های آن از فلز راه راه ساخته شده‌است.
بااین‌حال، دقیقا برای یک بازی کار کرد. فابریزیو راونلی، گلزن ایتالیایی که به ستاره‌های سامبا مانند جونینیو، امرسون و رابی موستو پیوست، به سرعت مقابل لیورپول قدرتمند هت‌تریک کرد. علی‌رغم این‌که آن‌ها در یک مرحله چهارم شدند، اما نتایج از جدول سقوط کرد و بورو از آن‌جایی که آمدند به سرعت ریزش کردند. اوه خب، ارزش یک ضربه را دارد.
زین الدین زیدان (فرانسه مقابل جمهوری چک، ۱۹۹۴)
اگر می‌خواهید در مورد بزرگترین تضاد ممکن بین اولین و آخرین حضور یک فرد در یک تیم صحبت کنید، دوران حرفه‌ای زین‌الدین زیدان در فرانسه احتمالا همان جایی است که شروع و پایان می‌یابد.
۱۸ سال قبل از این‌که در فینال جام جهانی با غم و اندوه در قلبش و گردنبند مارکو ماتراتزی که روی پیشانی او نقش بسته بود، از رده پایین بیاید، زیزو با نتیجه ۲-۰ مقابل چک از روی نیمکت وارد زمین شد. بلافاصله به‌نظر می‌رسید که برادر بزرگ‌تر کسی که تصمیم دارد یک بازی را در زمین بازی قلدری کند، راه خود را از میان ۳ بازیکن باز کرد و سپس تمام تمرکز خود را در۳۰ متری بدون توقف در پنج دقیقه مانده به پایان گذاشت. دو دقیقه بعد، او یک و نیم پا بالاتر از بقیه در محوطه جریمه پرید تا ضربه سر را بزند که شما برای تکرار این فاصله با یک نردبان هم مشکل خواهیدداشت.
سرخیو آگوئرو (منچسترسیتی مقابل سوانسی سیتی، ۲۰۱۱)
بزرگترین ستایشی که می‌توانید برای دوران سرخیو آگوئرو در منچسترسیتی داشته‌باشید این است که در ظاهر، زدن دو گل و یک پاس گل درواقع چندان چشمگیر به‌نظر نمی‌رسد. در تمام ماه‌های فصل بود که احساس می‌کرد او در هر بازی این کار را انجام می‌دهد.
اما چیزی که این بازی خاص را از تعداد زیادی بازی حتی پس از آن متمایز می‌کند، این بود که آگوئرو حتی تا دقیقه ۵۹ کفش‌هایش را گل‌آلوده نکرد. در یک نیم ساعت خیره‌کننده، او در انتهای زمین یک سانتر برای میکا ریچاردز زد و با یک ضربه سریع وارد دروازه کرد، یک پاس پشت سر بلند خارج از دید به دیوید سیلوا زد تا بتواند گل بزند، و بعد از ۳۰ سالگی یک پاس چرمی خیلی محکم زد.
زلاتان ابراهیموویچ (ال‌ای گلکسی دربرابر ال‌ای‌اف‌سی ۲۰۱۸)
درباره اولین بازی زلاتان ابراهیموویچ در ایالات متحده – و درواقع کل دوران حرفه‌ای او – چه چیزی می‌توان گفت که او قبلا خودش نگفته باشد- 3-1 شکست، در خانه، در دبری لس آنجلس (که ظاهرا یک چیز است)، بازی بزرگ می‌آیدMLS برای همیشه تغییر می‌کند.
دو دقیقه حضور او به تنهایی کافی است تا گلکسی بتواند یکی عقب بکشد، اما اگر توپ با خالکوبی پوشانده شده‌بود و شروع به اشاره به خود با سوم شخص می‌کرد، می‌گفت که گل تساوی نمی‌توانست برای ابراهیموویچ کافی باشد. یک رگبار در فاصله ۴۰ یاردی دروازه، که هم به سمت تور و هم به سمت کتاب‌های تاریخ با همان مقدار نیرو حرکت کرد.
دومی به شکل دراماتیکی وارد شد، درحالی‌که بازی به وقت اضافه رسیده‌بود، او به نحوی از دو مدافع و دروازه‌بان پیشی گرفت تا در دراماتیک‌ترین برنده‌ها سر بلند کند. او در کنفرانس مطبوعاتی گفت: “تو زلاتان را می‌خواستی، زلاتان را به تو دادم.”
جانلوئیجی بوفون (پارما – میلان، ۱۹۹۵)
اولین‌بازی‌های عالی فقط به هدف به ثمر رساندن گل نیست – مگر این‌که بدانید، این کار شماست – و جیانلوئیجی بوفون خودش را در صحنه‌ای بزرگ با کلین‌شیت معرفی کرد. او که به سختی ۱۷ سال سن داشت و تنها ۴ سال پس از تبدیل‌شدن به یک بازیکن خارج از زمین، در مقابل تیم میلان فاتح کارلو آنچلوتی به میدان رفت.
بازی بدون گل به لطف بوفون به پایان رسید که بارها روبرتو باجو، مارکو سیمونه و جورج وه، پسرعموی علی دیا را ناامید کرد. او ممکن است پس از این بیش از ۱۰۰۰ بازی رقابتی داشته‌باشد و تمام افتخارات را به‌دست آورد، اما هرگز اولین‌بار خود را فراموش نخواهد‌کرد.
وین رونی (منچستریونایتد مقابل فنرباغچه، ۲۰۰۴)
این داستانی به قدمت تاریخ است. استعدادی که یک‌بار در یک نسل با این تیم شهر مادری خود وارد صحنه می‌شود، انتقال پول زیادی را به یکی از بزرگترین باشگاه‌های جهان تضمین می‌کند، اما این پله صعود در ابتدا برای آن‌ها کمی زیاد است. اما نه برای وین رونی. وین رونی گویی این کار را در خواب انجام داد.
او با ۲۷ میلیون پوند از اورتون دیوید مویس خارج شد، او هنوز فقط ۱۸ سال داشت به اولدترافورد آمد و به سرعت فنرباغچه را به جنگ انداخت. دو گل در نیمه اول – دومی بسیار لذت‌بخش از راه دور – قبل از پایان یک ساعت، با یک ضربه ایستگاهی درخشان به پایان رسید. بله، خوب، به‌نظر می‌رسد او اکنون صاحب یک فروشگاه زنجیره‌ای شکست خورده چیپس فروشی است، اما در آن شب در سال ۲۰۰۴، هیچ بازیکن دیگری در فوتبال جهان هیجان‌انگیزتر از او به‌نظر نمی‌رسید.
ارلینگ هالند (بوروسیا دورتموند – آگزبورگ، ۲۰۲۰)
به ثمر رساندن دو گل مقابل وستهم در اولین بازی شایسته خود در منچسترسیتی (هیچکس جامعه شیلد را به حساب نمی‌آورد.) شروعی چشمگیر برای ارلینگ هالند بود. اما در مقایسه با ورود او به دورتموند چیزی نبود.
چالش قهرمانی دورتموند با ۵۵ دقیقه پایانی، با شکست ۳-۱ مقابل آگسبورگ، بسیار ضعیف به نظر می‌رسید. آن‌ها هالند را به زمین آوردند و در عرض ۳ دقیقه او با یک ضربه عالی از زاویه‌ای باریک، نتیجه را به نصف رساند. ۱۱ دقیقه پس از آن، و پس از گل تساوی برای جیدون ساچو، او با تورگن هازارد برای ضربه‌زدن وارد مسابقه شد. قبل از این‌که نهایتا ۹ دقیقه از پست دفاع خارج شود تا کامبک ۵-۳ کامل شود.
یا به عبارت دیگر، ارلینگ هالند در ۲۰ دقیقه اول فوتبال آلمان، با سه شوت اول و ۱۰ پاس اولش هت‌تریک کرد.
آلوارو رکوبا (اینترمیلان مقابل برشا، ۱۹۹۷)
اگر یک مسافر زمان قبل از این بازی در رختکن اینترمیلان ظاهر می‌شد و به حاضران می‌گفت که امروز در تاریخ اولین‌های فوتبال ثبت خواهد‌شد، همه نگاه‌ها بلافاصله به سمت برزیلی 20+ میلیون پوندی می‌رفت که درحال بستن بند کفش‌هایش بود. اما صراحتا اولین بازی رونالدو در مقایسه با اولین همکارش یعنی آلوائور رکوبا هیچ است.
اروگوئه‌ای که با نتیجه ۱-۰ از برشا عقب بود، او از روی نیمکت بلند شد و تصمیم گرفت در نیم ساعت باقی‌مانده، گل شخصی خود در رقابت‌های فصل را داشته‌باشد. اولین‌بار، یک ساینده روح مستقیما در کاسونتی برتر (سطوح بالا) کافی بود، اما برنده پنج دقیقه مانده به زمان پایانی به نحوی از آن پیشی گرفت. در فاصله ۳۰ یاردی از دروازه، او به نحوی یک ضربه ایستگاهی را به سمتی از دروازه که دروازه‌بان نمی‌توانست به آن برسد، خم می‌شود و می‌زند.
