تیم ملی انگلیس مسابقات مقدماتی خود را در مارس 2021 آغاز کرد. سه شیرها اکنون با مربیگری گرت ساوتگیت جایگاه خود را در جام جهانی قطر قطعی کرده‌اند. ترکیب گروه B جام جهانی فوتبال 2022 که انگلستان در آن قرار دارد پس از شکست اوکراین توسط ولز در بازی پلی آف مشخص شد. پیش از این تیم‌های ایران و آمریکا در کنار انگلستان به این گروه راه یافته بودند.
ساوتگیت و همکارانش با هدایت این تیم به مقام چهارم در جام جهانی 2018 روسیه و نایب قهرمانی یورو 2020، می‌دانند که برای قهرمانی در جام جهانی آن‌چه که لازم است را در اختیار دارند.
گرت ساوتگیت بازیکنان جوان فوق‌العاده‌ای را در اختیار دارد؛ به ویژه جود بلینگهام از دورتموند و بوکایو ساکا از آرسنال. این بازیکنان همراه با تعدادی از ستاره‌های باتجربه ترکیب امید بخشی در این تیم ایجاد کرده‌اند. اکنون این سوال مطرح است که آیا می‌توانند به آن‌چه که استحقاقش را دارند برسند یا خیر.
اطلاعات کلی
- لقب: سه شیرها
- کنفدراسیون: اروپا
- سرمربی: گرت ساوتگیت
- کاپیتان: هری کین
- بازیکن با بیشترین بازی ملی: پیتر شیلتون با 125 بازی ملی
- بهترین گلزن تاریخ: وین رونی با 51 گل
- ورزشگاه خانگی: ومبلی
تاریخچه
فوتبال به شکلی که امروزه آن را می‌شناسیم در بریتانیا شکل گرفته است. بریتانیا شکل ابتدایی فوتبال که بازی خشنی بود و استفاده از همه اعضای بدن در آن مجاز بود را تغییر داد. برای این بازی قوانینی وضع شد و از خشونت آن کاسته شد.
در سال ۱۶۸۱ اولین مسابقات فوتبال با دستور پادشاه انگلستان برگزار شد. تا سال ۱۸۳۲ فوتبال چیزی شبیه به راگبی امروزی بود. اما از این سال به بعد، با وضع قوانین جدید و ایجاد محدودیت‌ها، فوتبال و راگبی تبدیل به دو رشته متمایز شدند. درنهایت در سال ۱۸۴۱ تصمیم گرفته شد که فوتبال با پا انجام شود و راگبی بازی دست و پا باشد. در سال ۱۸۴۶، تعدادی از دانشجویان دانشگاه کمبریج نخستین باشگاه فوتبال را تأسیس کردند. دو سال بعد، نخستین قوانین فوتبال به شکل امروزی آن با همکاری سایر تیم‌های دانشگاهی تصویب شدند.
درسال ۱۸۶۲، باشگاه فاتس کانتی در شهر ناتینگهام تأسیس شد که به عنوان قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال در لیگ باشگاه‌های انگلیس، هنوز هم حضور دارد و امروزه با نام ناتینگهام فارست شناخته می‌شود.
قدیمی‌ترین تیم جهان
تیم‌های ملی فوتبال انگلیس و اسکاتلند مشترکاٌ قدیمی‌ترین تیم‌های جهان هستند. یک بازی نماینده بین انگلستان و اسکاتلند در 5 مارس 1870 برگزار شد که توسط اتحادیه فوتبال برنامه‌ریزی شده بود. یک بازی برگشت هم توسط نمایندگان دوتیم در 30 نوامبر 1872 سازماندهی شد. این مسابقه که در همیلتون کرسنت در اسکاتلند برگزار شد، به عنوان اولین بازی رسمی بین‌المللی فوتبال در نظر گرفته می‌شود؛ زیرا این دو تیم به جای اینکه به طور مستقل حریف و تاریخ بازی را انتخاب کنند این وظیفه را به اتحادیه فوتبال سپردند. در طول 40 سال بعد، انگلیس به طور انحصاری با سه کشور دیگر یعنی اسکاتلند، ولز و ایرلند در مسابقات قهرمانی بریتانیا بازی کرد.
در ابتدا، انگلستان ورزشگاه خانگی دائمی نداشت. آن‌ها در سال 1906 به فیفا پیوستند و اولین بازی‌های خود را در تور اروپای مرکزی در سال 1908 در مقابل کشورهایی غیر از اعضای بریتانیای کبیر انجام دادند. استادیوم ومبلی در سال 1923 افتتاح شد و به زمین خانگی آن‌ها تبدیل شد. روابط بین انگلیس و فیفا برای مدتی تیره شد. این مساله منجر به خروج آن‌ها از فیفا در سال 1928 و پیوستن مجدد آن‌ها به این سازمان در سال 1946 شد. در نتیجه، آن‌ها تا سال 1950 در جام جهانی شرکت نکردند. در این مسابقات تیم انگلستان 1-0 از ایالات متحده شکست خورد و در یکی از شرم آورترین شکست‌های تاریخ خودش نتوانست از مرحله مقدماتی عبور کنند.
اولین شکست آن‌ها در زمین خانگی مقابل یک تیم خارجی، باخت 2-0 به ایرلند، در 21 سپتامبر 1949 در گودیسون پارک بود. شکست 6-3 در سال 1953 به مجارستان، دومین شکست آن‌ها توسط یک تیم خارجی در ومبلی بود. در بازی برگشت در بوداپست، مجارستان با نتیجه 7-1 پیروز شد. این بزرگترین شکست تاریخ انگلیس است. در جام جهانی فوتبال 1954 برزیل، انگلیس برای اولین بار به مرحله یک چهارم نهایی رسید و با نتیجه 4-2 مغلوب اروگوئه قهرمان آن دوره از مسابقات شد.
انگلیس جزء هشت کشوری است که توانسته قهرمان جام جهانی شود و اولین و تنها عنوان قهرمانی خود را در جام جهانی ۱۹۶۶ در کشور خود بدست آورد.
ورزشگاه خانگی
انگلستان در 50 سال ابتدایی، مسابقات خانگی خود را در سراسر کشور انجام می‌داد. آن‌ها ابتدا از زمین‌های کریکت برای بازی‌های خود استفاده می‌کردند و بعدتر به استادیوم‌های باشگاه‌های فوتبال دیگر رفتند.
انگلیس اولین بازی خود را در سال 1924 در ورزشگاه مقابل اسکاتلند انجام داد و تا 27 سال بعد از ومبلی فقط به عنوان محل برگزاری بازی مقابل اسکاتلند استفاده می‌شد. این استادیوم در ادامه به عنوان استادیوم ومبلی شناخته شد و در طول دهه 1950 به استادیوم خانگی دائمی انگلستان تبدیل شد. در اکتبر 2000 و با شکست مقابل آلمان کار این استادیوم به شکل سنتی آن به پایان رسید.
این استادیوم در سال 2002-2003 تخریب شد و کار برای بازسازی کامل آن آغاز شد. در طول این مدت، انگلیس در ورزشگاه‌های مختلف در سراسر کشور مسابقات ملی خود را برگزار می‌کرد. اگرچه در طول بازی‌های مقدماتی جام جهانی 2006، ورزشگاه اولدترافورد منچستریونایتد به‌عنوان محل اصلی برگزاری مسابقات ملی انتخاب شد. هنگامی که اولدترافورد در دسترس نبود بازی‌های این تیم در ورزشگاه سنت جیمز پارک نیوکاسل برگزار می‌شد.
اولین بازی انگلستان در ورزشگاه جدید ومبلی در مارس 2007 و با تساوی در مقابل برزیل انجام شد. این استادیوم اکنون متعلق به اتحادیه فوتبال انگلستان است.
افتخارات
بزرگترین دستاوردهای انگلیس در جام جهانی فوتبال قهرمانی در سال 1966 است. در جام ملت‌های اروپا بهترین عملکرد انگلستان کسب مقام سوم در سال‌های 1968 و 1996 و رسیدن به فینال در مسابقات قهرمانی 2020 در سال 2021 بوده است. این تیم در دو نوبت دیگر در سال‌های 2004 و 2012 به یک چهارم نهایی بازی‌ها رسیده است.
بدترین نتایج انگلستان در این مسابقات حذف در دور اول مسابقات در سال های 1980، 1988، 1992 و 2000 بود. این تیم در سال 1960 وارد مسابقات نشد و در سال‌های 1964، 1972، 1976، 1984 و 2008 نتوانست به فینال راه پیدا کند.
از نظر تعداد حضور در مسابقات این تیم در رده چهارم قرار می‌‌گیرد.
آمار
- قهرمانی جهان یک بار در سال ۱۹۶۶
- مقام چهارمی جام جهانی 1990 ایتالیا
- کسب مقام سوم جام ملت‌های اروپا در سال 1968 ایتالیا
- حضور در نیمه نهایی بازی‌های 1996 در انگلستان
- عنوان سومی لیگ ملت‌های اروپا در سال 2019
مسابقات منطقه‌ای
- قهرمانی خانگی بریتانیا بین تیم‌های عضو بریتانیای کبیر
- 54 قهرمانی که 20 عدد از آن‌ها مشترک بودند.
جام روس
- مقام قهرمانی در سال‌های 1986، 1988، 1989
- برنده دو جایزه بازی جوانمردانه در سال‌های 1990 و 1998
عملکرد انگلستان در جام جهانی
انگلیس برای اولین بار در سال 1950 جام جهانی فوتبال ظاهر شد و متعاقباً در مجموع 16 تورنمنت نهایی جام جهانی فوتبال، که از نظر تعداد حضور در رتبه ششم برتر قرار دارند، جواز کسب کرد. آن‌ها همچنین از نظر تعداد برد در کنار اسپانیا در رده ششم قرار دارند. تیم ملی یکی از هشت تیم ملی است که حداقل یک عنوان قهرمانی جام جهانی فوتبال را کسب کرده است. تیم انگلیس اولین و تنها عنوان قهرمانی خود در جام جهانی را در سال 1966 به دست آورد. این مسابقات در زمین خانگی برگزار شد و انگلیس در فینال آلمان غربی را با نتیجه 4-2 شکست داد. در سال 1990، انگلستان پس از باخت در ضربات پنالتی به آلمان غربی در نیمه نهایی، در رده چهارم قرار گرفت و در مرحله پلی آف 2-1 به میزبان ایتالیا باخت. آن‌ها همچنین در سال 2018 پس از باخت 2-0 به بلژیک در مرحله پلی آف مقام سوم و 2-1 به کرواسی در نیمه نهایی پس از وقت اضافه، در رده چهارم قرار گرفتند. این تیم همچنین در سال‌های 1954، 1962، 1970، 1986، 2002 و 2006 به مرحله یک چهارم نهایی رسید.
انگلیس در سال‌های 1974، 1978 و 1994 نتوانست به جام جهانی راه یابد. اولین خروج این تیم از مسابقات نهایی حذف آن در دور اول در سال‌های 1950، 1958 و اخیراً جام جهانی فوتبال 2014 بود. این پس از شکست در هر دو بازی ابتدایی خود برای اولین بار، مقابل ایتالیا و اروگوئه در گروه D بود. در سال 1950، چهار تیم پس از دور اول باقی ماندند، در سال 1958 هشت تیم باقی ماندند و در سال 2014 شانزده تیم باقی ماندند. در سال 2010، انگلیس در مرحله یک شانزدهم نهایی جام جهانی، 4-1 مقابل آلمان، شدیدترین شکست خود را متحمل شد. این پس از تساوی با ایالات متحده و الجزایر و شکست 1-0 اسلوونی در مرحله گروهی رخ داد.
نحوه صعود انگلستان به جام جهانی
انگلستان پس از پیروزی 10-0 در برابر سن مازینو صعود خود به جام جهانی قطر را قطعی کرد. هری کین قبل از پایان نیمه اول 4 گل به ثمر رساند و تعداد گل‌های خود برای انگلیس را به 48 رساند. به این ترتیب او به رتبه سوم جدول بهترین گلزنان تاریخ این کشور صعود کرد. انگلستان پیش از این در ومبلی مقابل مجارستان متوقف شد و به این ترتیب برای صعود به جام جهانی از دو بازی نهایی خود در مقابل آلبانی و سن مارینو به 4 امتیاز نیاز داشت.
پس از پیروزی 5-0 مقابل آلبانی، انگلیس با 23 امتیاز در صدر گروه خود قرار گرفت. پس از انگلیس، لهستان با 20 امتیاز در رده دوم این گروه جای داشت.
انگلستان در مجموع بدون شکست و با 26 امتیاز از مسابقات گروهی صعود کرد. 39 گل به ثمر رساند و تنها 3 گل دریافت کرد. این تیم تنها دو تساوی در مقابل مجارستان و لهستان در کارنامه درخشان خود دارد.
گروه انگلستان در جام جهانی 2022
انگلستان در جام جهانی قطر با تیم‌های ایران، آمریکا و ولز در گروه ب مسابقات هم گروه شده است.
ایران
ایران سومین حضور متوالی خود در جام جهانی و ششمین حضور خود در جام جهانی را پس از اولین بازی خود در سال 1978 انجام خواهد داد. اولین بازی ایران مقابل انگلیس خواهد بود.
تیم دراگان اسکوچیچ در رقابتهای مقدماتی عملکرد خوبی داشت و در 14 بازی از 18 بازی خود پیروز شد. این تیم با صدرنشینی در دور سوم مسابقات مقدماتی AFC در گروه A راهی جام جهانی شد.
بازیکنانی مانند سردار آزمون و علیرضا جهانبخش و مهدی طارمی ستارگان خط حمله ایران خواهند بود. بازیکنانی مانند مجید حسینی و امید نورافکن نیز مسئولیت تثبیت خط دفاعی را بر عهده خواهد گرفت. ایران در خط میانی نیز مهره هایی مانند سامان قدوش، احمد نور الهی و وحید امیری را در اختیار دارد.
ایران در تاریخ حضور خود در جام جهانی هرگز از مرحله گروهی فراتر نرفته است. با این حال، در سال 2018، این تیم پس از کسب پیروزی 1-0 مقابل مراکش (دومین پیروزی این تیم در تاریخ جام جهانی پس از برد 2-1 مقابل ایالات متحده در سال 1998) و تساوی 1-1 مقابل پرتغال بالاترین امتیاز خود در این مسابقات را ثبت کرد.
مربی: دراگون اسکوچیچ
رکورد ایران در جام جهانی
ایران در مجموع در جام جهانی 15 بازی انجام داده است. از این میان 2 پیروزی، 4 تساوی، 9 شکست، 9 گل زده و 24 گل خورده سهم این تیم بوده است.
ایالات متحده آمریکا
آمریکا یازدهمین حضور خود در جام جهانی را تجربه خواهد کرد. اولین حضور این تیم به سال 1930، زمانی که به نیمه نهایی مسابقات نیز رسید باز می‌گردد. این تیم در هفت دوره متوالی از سال 1990 تا 2014 در مسابقات حاضر بود. اما این رکورد زمانی که آمریکا نتوانست به مسابقات روسیه 2018 راه پیدا کند، خاتمه یافت.
ایالات متحده آمریکا پس از کسب مقام سوم در دور سوم انتخابی کونکاکاف، به قطر 2022 راه یافت. این تیم موفق شد از 14 بازی خود در 7 بازی پیروز شده و 4 تساوی و 3 شکست را نیز تجربه کند.
ایالات متحده آمریکا علیرغم اینکه یکی از مدعیان قهرمانی در این مسابقات نیست، قطعا بازیکنانی دارد که شانس این تیم را برای عبور از مرحله گروهی بیشتر می‌کنند. با وجود بازیکنانی مانند کریستین پولیسیچ، وستون مکنی، جیووانی رینا و سرجینو دست می‌توان امیدوار بود این تیم برخی از نام‌های بزرگ جام جهانی را به دردسر بیندازد. کریستین پولیسیچ بازیکن مهمی برای تیم ملی آمریکا در جام جهانی خواهد بود.
این کشور تنها در یکی از ده بازی اخیر خود در جام جهانی موفق به گلزنی نشده است. تنها تیمی که توانست دروازه خود را مقابل آمریکا بسته نگه دارد آلمان بود که در مرحله گروهی مسابقات جام جهانی برزیل 2014 با نتیجه 1-0 مقابل آمریکا پیروز شد.
مربی: گرگ برهالتر
رکورد آمریکا در جام جهانی
آمریکا تا کنون در مجموع 33 بازی در جام‌های جهانی انجام داده است. از این تعداد بازی 8 پیروزی، 6 مساوی، 19 باخت، 37 گل زده و 62 گل خورده در کارنامه آن‌ها دیده می‌شود.
ولز
ولز از سال 1958 در فینال جام جهانی شرکت نکرده بود. این تیم اکنون پس از شکست اکراین در بازی پلی آف بعد از مدت‌ها به این مسابقات راه یافته است.
ولز نام های تاثیرگذاری مانند گرت بیل، دنیل جیمز و آرون رمزی را در ترکیب خود دارد. بیل در این فصل در بیشتر بازی‌ها برای باشگاه خود رئال مادرید غایب بوده است؛ اما با گل اخیر خود در برابر اتریش در 24 مارس، نشان داد هنوز مهره ای ارزشمند برای تیم ملی کشور خود خواهد بود.
مربی: رایان گیگز
رکورد ولز در جام جهانی
این تیم در مجموع 5 بازی در جام جهانی انجام داده است. از این میان آن‌ها توانسته اند 1 پیروزی و 3 تساوی به دست آورند. یک شکست 6 گل زده و 5 گل خورده نیز در کارنامه آن‌ها به چشم می‌خورد.
ترکیب انگلستان در جام جهانی
ترکیب نهایی تیم ملی انگلیس در پاییز مشخص خواهد شد اما گرت ساوتگیت لیست اولیه بازیکنان دعوت شده به اردوی تیم ملی را اعلام کرده است. انگلستان در هفته‌های پیش رو بازی‌های لیگ ملت‌ها را در پیش خواهد داشت. برای این مسابقات جرود بون و جیمز جاستیس برای اولین بار به تیم ملی دعوت شده اند. فیکایو توموری نیز پس از فتح سری آ ایتالیا با میلان به ترکیب تیم بازگشته است. زوج انگلیسی کریستال پالاس مارک گواهی و کانر گلگر نیز مجدداٌ به تیم ملی فراخوانده شده اند. آرون رمزدیل دروازه بان آرسنال نیز امیدوار است پس از رهایی از آسیب دیدگی ماه مارس بتواند اولین بازی ملی خود را تجربه کند.
اما هم تیمی او امیل اسمیت رو این بار به تیم ملی دعوت نشد. مارکوس رشفورد و جوردن سانچو از منچستر یونایتد نیز پس از فصل ناامید کننده با شیاطین سرخ به تیم ملی دعوت نشدند.
بازیکنان دعوت شده
دروازه بان‌ها: جردن پیکفورد، آرون رمزدیل، نیک پوپ
مدافعان: ترنت الکساندر-آرنولد، ریس جیمز، کایل واکر، هری مگوایر، جان استونز، بن چیلول، بنجامین وایت، کایران تریپیر
هافبک‌ها: دکلن رایس، کالوین فیلیپس، جردن هندرسون، جود بلینگهام، میسون مانت.
مهاجمان: بوکایو ساکا، هری کین، رحیم استرلینگ، فیل فودن، تامی آبراهام، جک گریلیش، جیدون سانچو.
سرمربی
گرت ساوتگیت سرمربی 51 ساله حال حاضر سه شیرها در دوران بازیگری خود به عنوان بازیکن در خط دفاع و میانی در تیم‌های ساوتهمتون و کریستال پالاس، استون ویلا و میدلزبرو بازی کرده است. او به عنوان بازیکن حضور در 51 بازی برای تیم ملی انگلیس را در کارنامه خود دارد.
گرت ساوتگیت مربیگری را در فصل 2006-2007 با میدلزبرو آغاز کرد. بعد از شروع موفقیت‌آمیز در سال 2013 به عنوان مربی تیم ملی جوانان انگلیس انتخاب شد. او این تیم را به پیروزی در تورنومنت تولون در سال 2016 رهنمون کرد. تیم زیر 21 سال انگلستان در دوران مربیگری او در 33 مسابقه 27 پیروزی به دست آورد. پس از این موفقیت او برای مربیگری تیم ملی انگلستان در جام جهانی 2018 روسیه انتخاب شد. در زمان مربیگری او سه شیرها به رتبه سوم رده بندی فیفا راه یافتند.
ستاره‌های تیم
هری کین
او کاپیتان انگلیس است، به زودی رکورد گلزنی برای انگلیس نیز به او متعلق خواهد بود. او بدون شک اولین نفری است پای در میدان مسابقات قطر خواهد گذاشت.
هری مگوایر
او به ندرت انگلیس را ناامید می‌کند و ضربات ایستگاهی او یک تهدید دائمی برای تیم‌های رقیب است.
جردن پیکفورد
هنوز هم دروازه‌بان شماره 1 انگلیس اوست. حتی قبل از اینکه آرون رمزدیل به دلیل مصدومیت برای مدتی از تیم خارج شود. اساساٌ او هرگز گرت ساوتگیت را ناامید نکرده است.
دکلان رایس
بازیکنان زیادی وجود ندارند که رقیبی برای پست او در تیم ملی انگلیس باشند. رایس در حالی که تازه 23 سال دارد به یک هافبک دفاعی در سطح جهانی تبدیل شده است.
بوکایو ساکا
می‌توان او را بهترین گزینه در سمت چپ خط میانی دانست. ساکا حضور خود در تیم ملی را با سه بازی در یورو 2020 آغاز کرد و انگلیس همه آن‌ها را برد. او در سطح باشگاهی نیز در تیم خود آرسنال دوران پرفروعی را طی می‌کند. بدون شک در جام جهانی از او بیشتر خواهیم شنید.
لوک شاو
وضعیت او در تیم ملی اندکی تحت تأثیر شکست‌های منچستریونایتد در این فصل قرار گرفته است. اما شاو در شش بازی از مسابقات مقدماتی حاضر بود و در فینال گلزنی کرد. به علاوه بن چیلول رقیب او در این پست فصل وحشتناکی را با مصدومیت پشت سر گذاشته است و این شانس حضور شاو را تقویت می‌کند.
جود بلینگهام
او تنها در بازی در برابر آندورا و سن مارینو از ابتدا در ترکیب تیم حاضر بوده است. اما تنها 18 سال سن دارد و می‌تواند در قطر همه را شگقت زده کند.
جان استونز
در این فصل در بازی‌های خود برای باشگاهش منچسترسیتی از فرم ایده آل فاصله داشت. اما انگلیس از سال 2018 در بازی‌هایی که استونز 90 دقیقه برای تیم بازی کرده باشد، شکست نخورده است. بنابراین شکی نیست که او را در تیم خواهیم دید.
